finalinin muhteşem olduğu bilindiği için ya ''finalde noolcak la acep'' diye düşünmekten doğru dürüst izlenmeyip anlaşılmayacak ya da finali önceden tahmin edebilmek için (para veriyolar sanki tahmin edene) gereğinden fazla (bir filmi izlemek için sarfedilmesi gereken optimum dikkat seviyesi diye bişey var ama di mi?) dikkat edilerek izlenip triplere girilmesine sebep olacak olan filmlerdir.
''hacı 2 saniye geri alsana maykılın donunun markasını tam göremedim''
kanımca ''olm bi film izledim. sonunda vay anua goim oldum.'' demeyiniz ki kendimiz bi fikir sahibi olalım. ''atilla dorsay da kimmiş'' moduna girelim.
bence bunların en muhteşemi revolutionary road'du. hatta sadece finali değil, girişi ve gelişmesi de muhteşemdi.
filmin kitabını daha önce okumuştum, daha önce bir kez izlemiştim de, ama yine de gittim tekrar. geç bir seanstı, sinamada bizle beraber toplamda yedi çift vardı sadece. bu çiftlerin en önünde biz oturuyorduk, arkadan öpücük seslerine karışan "aşkımm" sesleri geliyordu girişte, bense "içimden neye atıldıklarını bilmiyorlar diyordum", gelişme kısmında kate winslet kocasını aldatırken arkadan "ck ck'lar, inanmıyorum, iğrençç"ler yükseldi.
ve filmin muhteşem finalinde cast ekrandan kayarken, kaçar gibi sinemayı terkedenler, "rezalet" diye bağıranlar, sinema sanatından soğuyanlar, büyük pişmanlık yaşayan erkekler, kafası karışmış kadınlar salondan çıkarken, biz koltuğumuzda oturmuş gevrek gevrek gülüyorduk.
