prerequisite ya da lab dersi ise kesinlikle geçilmesi gereken bir dersin öğrenciye vermiş olduğu son şans değerindeki sınavdır(yüzdesi büyüktür,çalışılması farzdır).
caliştıkta ne oldu dedırten durum kagıdı dolu ver benım ıstedıklerım yok tanım sorar ayrı ayrı dort tanım yaparım yok olmaz uzgunum deyıslerını cok duyarsınız ama sonuç olarak calısıpta kalmak yınede ıyı bırsey nedenmı hakkını alamamayı genc yasta ogrenıyorsun ılerde fazla dokunmaz.
sinava calismadan girmek olayından daha da kasan durum. kişi kendisine son gecenin, son dakikalarına kadar güvenir, ''ben zatn biliyorm olm her b.ku, hoca istediğini sorsun, kitap gibiyim şerefsizim'' diye olmayan, batık şehrin zehirli sularında dolanırken, birden, aniden içinde, sınava çalıcak kapasite de olmasa da, sınavda çıkacak konuları şöyle bir gözden geçirme isteği gelir; ama o da ne? sanki biraz geç kalınmıştır; en iyisi mi, ''g.te gelmek'' kalıbını yeniden yazmak için, yeniden etekler öyle bir tutuşur; nerden başlasaktır; kişi allah'ını kaybeder ki,* kendisini bulsundur... ''ne b.k yicem lan ben şindi''ler arasında sınava giden bir kaç saat içerisinde, bilimum 50-100 yaprak arası değişen defter, ya da isteksiz biçimde alınıp, yeniden satılma gününü bekleyen eskimiş kitaptan, okunması gereken yerleri tespit ede ede, bilmem kaç günlü ya da, maksimum bir ya da iki aylık zevkini, ''leyla'' olacak biçimde ödeyerekten, hiç uykusu olmadan sabahlayarak bir güzel okur. ''ama bu kısım mutlu sonla mı bitecektir?''... beklenen son olan, ''hep iyiler kazanır'' adlı gubik hollywood senaryosunun tersine, kişi yarı uykulu biçimde, demlikte kalmasızın geçirdiği çaylı dakikalardan sonra, kendisini sıkış tepiş otobüsün içinde bulur. dua etsindir ki, Allah ona en azından otobüste birazcık, ''çalışıyorum'' görüntüsü veren kişiciklerden olabilsin diye, g.tünü koltuk denen yere seme'' fırsatını tanımıştır. sonucunda, sınava küfürler, kendi kendisine pişman olmalar sonucunda kişi sınava girer, ''finale çalışmadan girmek'' denen sorunsala lanetler yağdırarak, haksızlığının sonucuna vardıktan sonra, eve gelmeden önce, ''bundan bittim bari, öteki sınavım çarşamba değil cuma günü, hemen çalışmaya başliciim'' modunda, bilimum kafenin birinde çay içerekten, kendisini ''çalışkan bilen'' silahtar arkadaşlarına volta atar... nitekim eve geldikten sonra, perşembe gecesinin, aynı saatlerine kadar, ilk yaptığı iş, salaklanıp, iki de bir sözlük de dolanmak şartıyla, bilgisayarın ''açılma butonu''na basmak olacaktır...
(bkz: palavra)
