birçok filmde vardır bunlar, aktör/aktris öldüreceği kişiyi köşeye sıkıştırır, ama önce kurbanına konuşur da konuşur, sonra arkadan başkası gelip bunu vurur. klişedir. hele ki kurbanda 'vursana, cesaretin varsa o tetiği çekersin' veya 'şu andan sonra yaşasam da ölsem de farketmez' tarzı bir laf ederse klişenin dibine vurulmuş olur.
-casy seni öldürmemem için hemen bir neden söyle.
-neden?
-hangi anlamda sordun casy?neden seni öldürüyorum mu?neden söylemek zorundayım mı?yoksa bu verdiğin bir cevapmıydı?
-tamam öldür a.k işkence etme.
kendisini engellemeye çalı$an biriyse eğer ölecek olan, öldürecek bu $ahıs bütün planlarını, dünyayı nasıl ele geçireceğini, gizli kalmı$ tüm sırlarını, hatta çocukken annesiyle babasının tartı$ıp babasının annesini öldürdüğünü anlatır. fakat kahramanımız ya da bir arkada$ı atik bir hareketle kendisini imha eder ya da saf dı$ı bırakır ve böylece filmin finali mutlu bir sonla bitmi$ olur.
filmdeki gerçekçiliği öldüren, nedense senaristlerin pek sevdiği boş lakırtılardır. bu amcalar nedense filmdeki gerilimi bu sayade ayakta tuttuklarını sanmaktadırlar, lakin olay-sonuç örgüsü önceden tahmin edilebileceği için filme zerre katkı sağlamayn bayat klişeler oluşmaktadır.
