sinemayı içselleştirmiş bünyenin yapmaktan haz aldığı mevzu. eğer bir yönetmen son derece etkileyici ve derin iz bırakan bir filmle hayatınıza girmişse onun ister istemez diğer filmlerine de el atmak istersiniz. o farklı filmi güzide bir eşik olarak kabul edip ulen bunu yapan adam daha nicelerini yapar diye iç geçirip takibe başlarsınız.
tabi bu işin belki de tek sıkıntısı ilk filmini yapan yönetmenin tavrını, sinemasını kestirememekte yatar. bunun içinde ilk uzun metrajlı çalışmadan önce çoğu zaman yapılıvermiş kısa filmlere el atılarak bir iz çıkarılmak istenir. işaret, imge, nitelik ve böylece doğuveren farklılık aranır.
oyuncular değişir, fakat yönetmenin sinema dili pek değişmez. onun için altyapısı manidar bu referans diline sonsuz saygı duyarım.
şu dvd kapaklarında yer alan star oyuncudan görmekte zorlandığımız küçük harflerle yazan bir ....(ad soyad) filmi naçizane bir doldurma uyduralım (bir kubrick filmi) ibaresi kale alınasıdır.
şöyle diyaloglarda meydanlara yayıldıkça yayılır:
-hacı, vizyona bir film girdi. hem de kim oynuyor biliyor musun?
-boşver sen onu! sen filmin yönetmenini söyle bana!
-bilmiyorum ki ben onu. harrison ford oynuyor hocam.
-yönetmene bakalım sonra izleyip izlemeyeceğimizi söylerim ben sana.
ahaaa çok bilmişliğe bak. dünyadaki tüm yönetmenleri biliyor sanki. egonu, nüktelemelerini, evrensel ufkunu yerim senin!
sinemasal hayata dair yapmaktan fazlaca zevk aldığım şey. tür, oyuncu, süre falan bir yere kadar... ama yönetmenler yok mu? olayın özü işte... tam bir referans kaynağı...
