aynı isimdeki bir yapıtın hem kitabını okuyup hem filmini izlerseniz bu soruya çok rahat cevap verebilirsiniz. roman dosttur film ise sıradan bir arkadaş.
semantik boşlukları içinde daha çok barındırmasından hareketle tüketicinin yaratıcılığına açık olduğu için elbette romanın alacağı versus. görsel, çoğunlukla öykünün gücünü emer, boşluk bırakmaz ve ortaya bayağılık çıkar.
film izlerken olayları yönetmenin bakış açısından izlersiniz. karakterler seçilen oyunculardır. mimikleri tavırları onların verebildiği kadarıyla sınırlı kalır. fakat roman veya hikaye öyle değildir. sahneleri sizin haya dünyanız belirler. yazar sarışın bir kadın tasvir eder. ancak o sarışın kadının görüntüsü her okuyucu için başkadır.
kesinlikle roman. karakterin kafasının içindekileri bile okuyabilirken filmde sadece yaptıklarını görürsün. örneğin filmde uzaklara dalmış bir adamın neler düşünüyor olabileceğini duyamazsın bilemezsin ama romanda bunu okuyabilirsin. kafanda canlandırmakta cabası.
tartışmasız romandır. romanlarda, kahramanın jest ve mimiklerini,tipini,karakterini; mekanın objelerini,manzarayı vs. herşeyi kendi kafanızda canlandırırsınız ve hayal gücünüz tavan yapar. filmler ilgi alanıma giriyor fakat çok sevdiğiniz bir romanı berbat bir cast çekiyor ve hayalleriniz boom yıkılıyor. bir keresinde çok sevdiğim bir romanın filmine gitmiştim öyle boktan,öyle berrbat bir film olmuştu ki evde kitaba bakıp ağlamıştım bu sana yapılırmı lan diye o gün bugundür çok sevdiğim romanların filmine gitmem.
ne kadar sinema aşığı ve kitap okuma konusunda tembel biri olsam da romanın her türlü alacağı kapışmadır. abi sonuçta romanda hayalgücünün sınırı yok, filmde öyle mi? çoktur kitaptan çevrilen filmleri beğenmemiz. nedeni senarist/yönetmen in algısıyla bizimki bir değil. o yüzden roman diyorum.
çoğu film romanlardan uyarlanıyor. romanı okursan filmin anlamını daha iyi kavrarsın.tabi dezavantaj durumu da var. filmin sonunu öğrenirsin romanını okuyarak. o yüzden diziler...
