öncelikle insandır bakmayın başlığın vurgusuna... yaşlı, kadın, çocuk demeden insanların işkencelerle öldürüldüğü savaş mağdurları için(de) üzülebilen insandır bu onun kendi ülkesinde ki şehitler için üzülmesine engelmidir. değildir soruda saçma cevapta ama konu okadar kayık.
pazar günü tesadüfen gördüğüm gazze için eylem yapan insanların hepsinin ellerinde filistin bayrakları dillerinden şeriat cümlelerinden başka bişey dökülmüyordu, yarısı cübbeli yarısı çarşaflı türbanlı olan bu insanların ellerindeyse bir tane türk bayrağı yoktu, bu kaostan yararlanıp kendi söylemek istediklerini dile getirdi bu insanlar caddelerden tekbirlerle geçip gittiler türkiye'de değil de başka bir ülkede olduğunuzu zannedersiniz, sen filistin diye bağırıp ağlayan türbanlı kardeşim, yanımdan geçerken kılığıma kıyafetime bakıp kafir diye söylendin ya zerre kadar kıymeti yok getirdiğin tekbirin. boşuna ağlama sen filistin diye sen önce kendini kurtar.
araplar için ağlayınca cennete gideceğini sanan, ama başından pahalı eşarbını hiç düşürmeyen, türkten çok arabı seven insandır. büyük ihtimal protestodan sonra arkadaşlarıyla mcdonald'a gidip karnını doyuracacktır.*
soykırıma uğrayanları düşünmek suç olmuş ülkemde. oysa insanımız hümanist geçinir. işine gelince filistin diyenleri eleştirir. soykırım, çocukların ölmesi, insanların evlerinin olması, ilaç, gıdar yardımı alamamarı umurlarında değil. neden ? arap onlar arap olmaları yetmiyormuş gibi bir de müslüman. bu kadar da terbiyesizlik olur mu canım ? arap oldun bari müslüman olma. hemen akıllarına arapların bizi arkadan vurduğu gelir. tarih oyle boşalmış bu arkadaşların beynine. müslümanları araplara benzemekle suçlarla ama araplardır bu arkadaşların öğretmenleri.
arap müslüman düşmanlığı oyle güçlü ki onları düşünen insanların vicdanlarını bile suçlarlar. filistin diyenlerin tek dertleri filistinmiş bu arkadaşlara göre. beyinlerinin hangi lobu ile bu kanıya vardılar acaba. nereden biliyorsunuz diğer soykırımlara üzülmediğini ? sen duymadın görmedin diye mi? senin bildiklerin gördükerinden ibaret. senin bildiklerin zanlarından ibaret. senin bildiklerin inanmak istediklerinden ibaret.
isteyen istediğine ağlar.
kimsenin ağlama özgürlüğüne karışacak değilim. ister ota ağlasın, ister boka. bana ne.
ama burada başka, ideolojik bir boyut var. bu böyle çok saf/masumane bir ağlama değil.
bu ağlamada liseli kızlar var ellerinde filistin bayrakları ile.
bu ağlamada o liseli kızların yanında onlardan da küçük kız kardeşleri var, alınlarında filistin bantlarıyla.
şimdi soruyorum bu 12-18 yaş aralığındaki kızlar (türbanlı-türbansız) neyi, ne kadar biliyor. farkındalıklarının boyutu-limiti nedir.
mesela bu kitle ülkedeki işsizlikten, sömürüden, şehitlerden, kargaşadan, adaletsizlikten, başarılardan ve başarısızlıklardan ne kadar haberdar. bunlarla ne kadar ilgili bu kitle. ne kadarını biliyorlar mesela.
din-inanç kısmından geçtim. hadi o aile baskısı ile oluşan kişisel bir süreç. ama bu öyle değil.
binlerce çocuk öldü bosna'da. binlerce kadın. yıllar önce. onlar da müslümandı. kimsenin sesi çıkmadı. ben hatırlamıyorum "türbanlı liseli". dünyanın birçok yerinde açlık ve savaş nedeniyle ölen insanlar-müslümanlar var. onlar için de ses çıkaran yok. ülkemde açlıktan-yoksulluktan-terörden ölenler var en başta. onlar için de gösteri düzenlemiyor bunlar.
peki ne var bu filistin'de.
şimdi nasıl samimi gelsin bu insanlar bana. nasıl...
bu memleketin alevisi olarak bende ağlıyorum, türbanlı kardeşlerimde ağlıyor, herkezin canını yakan bir durumdur filistin. ağlamayan ve ağlayanı kınayan utansın.
