hiçbirimizin anlayamayacağı duygudur. öyle ki biz evimizde rahat yataklarımızda uyurken bile onlar üzerlerine düşebilecek bir bombanın korkusunu yaşıyorlar, belki de daha önceden bu olaylarda şehit olmuş babalarını, annelerini, amcalarını düşünüyorlar... bu gerçekten bizim anlayabileceğimiz bir şey değil.
yoktur böyle bir şey.
filistin'de barut kokusuyla büyür, ölümle arkadaş olursunuz.
'Akşama babacığım unutma Ülker getir' değil 'sen dön yeter!' denir.
Oradaki 10 yaşında olan bir çocuk, çoğumuzdan olgundur.
umarım ileride oradaki çocuklar da güne yaşamak için değil, oyun için uyanır.
Tüm dünyanın televizyon karşısından izleyip, üzüldüğü sadece üzülmekle kaldığı vahim bir durum. Acaba o masum çocukların suçu neydi;Filistin de çocuk olmak mıydı.
Mucahid dogmak, serefli yasamaktir.
Bazen Kundakta sehid olmak, cennete ucmaktir...
Biliyorum ki hepsi birer sumeyye, yasir, hamza, mus'ab... Hepsi, allahin kendilerinden once yanina aldigi suheda ile beraber hasredilecekler...
Yatakta sehid olma arzusu bu cocuklara haksizlik!
dünyada onları görebilen çok az insan vardır ve malesef görenler de ya sağır ya dilsizlerdir. insan olmaktan dolayı nefretle dolmama sebep olan günahsız çocuklardır. yaşıtlarıyla kıyaslandığında gözlerin dolmasına sebep olan çocuklardır. çocukken yetişkin olmaktır filistin de çocuk olmak ama asla çocukluğunu yaşayamamak. korkularını yenmek ve hatta gerektiğinde ölümle yüzleşmektir çocuk yaşta. saklambaç oynarken çanak, çömleğin değil bombaların patlamasıdır. saklanılacak her yeri çok iyi bilmektir. karşısında ki silahlara elindeki sapanlarla, taşlarla karşılık vermektir filistin'de çocuk olmak. cesetler gördüğünde korkmamaktır filistin'de çocuk olmak. parklarda hiç oynayamamak, annesine babasına doyamamaktır, bir gece onlara sarılıp doyasıya uyuyamamaktır. yaşıtlarının ağlamak için pek sebebi yokken, sebebi olupta ağlayamamaktır. filistin'de çocuk olmak bazen tanrının varlığından şüphe etmektir. küçük çocukları küçük kurşunlar mı öldürür diye sormaktır bazen filistin'de çocuk olmak. yaşıtlarının televizyonda gördüğü silahların adlarını ezbere bilmek, tanımaktır. disneyland'ı bilememek, tiyatroya gidememektir filistin'de çocuk olmak. babandan gidip şeker almak için para isteyememektir. şehitliğin ne demek olduğunu çocuk yaşta öğrenip, şehitlik hayalleri kurmaktır.filistin'de çocuk olmak güneşin batışını doğudan izlemektir.filistin'de çocuk olmak çocuk olamamaktır.
(bkz: The Thin Red Line)
Hey hadi, hadi söyle! Hadi Söyle! Kimin yaşayacağına kim karar veriyor?! Kimin öleceğine kim karar veriyor !? Bu savaş anlamsız. Bana bakın, burda duruyorum ve üstüme tek bir kurşun bile gelmiyor. Bi tane bile gelmedi. Neden !? Peki neden hepsinin ölmesi gerekiyor? Burda durabiliyorum, görüyorsunuz!
not: lütfen oylamayın, bu çocuklar üstünden geçinmek gibi bir düşüncem yok sadece içimden gelenleri yazdım. bu çocuklar yazarlara malzeme olmamalı. teşekkür edrim.zaten iki gün sonra hepimiz unutacağız bu konuyu.
COk uzuldugum cocuklardir... Cocuklugunu yasayamayanlardir maalesef.
Cocuk cocuk oldugu icin degil, potansyel bomba oldugu icin sevilir. Anne ve baba sevgisini goremez asla, insanliktan namini alamaz.
&feature=related
Annesinin en mutlu gunudur cocugun kendini ve yanindaki masum insanlari havaya ucrdugu gun...
Beyni yikanir bu zavalli cocuklarin
gibi cizgi filmlerle. daha ufacikken o cocuklar nefret etmeyi, olmeyi ogrenir, kimse onlara yasamayi ogretmez...
Kardesleri birer birer buyudukce, anneleri onlari masum insanlari oldurmeye yollar uslterine birer bomba koyarak. Babalari kendilerini havaya ucurur, ve herkes bunu sevinc ve coskuyla kutlar... Olum ile beyinleri yikanir bu cocuklarin, daha yasami bile gormemisken...
Evlerinde otururlarken iceri hamas militanlari basar. Cocuk ne oldugunu anlamaz bile. ROket rampasi yerlestirirler balkona ve israele kiskirtma amacli roket atarlar. Militanlar evden kacar ve aileyi iceri kilitler... MEdya malzemesi yapilir bub cocuklar, olmek icin yasamayi ogrenirler.
Evleri yikilir, cocuk kamera karsisinda aglasin diye annesi dayak atar. Maksat medyatik olmaktir, zordur filistinde cocuk olmak, kendi ayaklari ustunde durmayi degil medyatik olmayi ogrenir cocuklar.
Yardim gelir dunyanin her bir kosesinden, hepsi hamas tarafindan alinir. Ac kalir cocuklar, israel suclanir, paylasmayi degil kavga etmeyi ogrenirler filistinde cocuklar...
onlardan ne farkım var diye düşünüyorum,niye ben değil niye onlar,illa filistinde değil,bu lanet olası yeryüzünde en masum,en temiz,en suçsuz olan o çocuklar hayatın en berbat gerçekleriyle yüzleşirken ben burda ''ay dersler çok zor,ay hayat çok sıkıcıı,off puff'' diye söyleniyorum ya,kendimden utanıyorum.
