bir insanla baş başa kaldığınızda onun size fıkra anlatmaya başladığı an hissettiğiniz tedirginliktir.
karşınızdaki tipleme durduk yerde nasreddin hoca, temel, bir türk bir fransız.. v.s fıkralarından birini anlatmaya başlar. hayır zaten istememişsinizdir, ama anlatır o. anlatırken gözlerinde de mutlu bir parıltı vardır, anlattığı fıkrayı komik bulduğu ve önce kendisinin güleceği bellidir.
sonra siz daha ne olduğunu farkedemeden fıkra biter, adam vurucu cümleyi çoktan söylemiştir ve gülüyordur. tepkinizi bekliyordur beyefendi. ama afedersiniz bu beyefendinin anlattığı fıkra da bir boka benzememektedir. aklınıza anılarınızdan başka bir komik olay getirip gülersiniz.
