yaşamı boyunca insanların fikirlerinin değiştiğini düşünürsek, uğruna ölünen fikirleri yıllar sonra değişecektir. sırf bir inat uğrunadır her şey. değer mi?
şöyle bakalım saçma göründüyse, 80'li yıllarda darbeden öncesinde sağ sol kavgasına tutuşanlarla, ölümü göze alanlarla bugün konuştuğunuzda "ne salakmışız? bizi siyasi partiler resmen kullanıyormuş. değdi mi? değer miydi gerçekten bu yaptıklarımıza, hapislerde yediğimiz dayaklara" sözünü duyacaksınızdır mutlaka. fikirleri uğruna ölen filozoflar, siyasiler vs. zamanla fikirlerinin değişeceğini geçmişteki insanların hayatına bakıp anlayamıyor muydu? en azından insan kendine bakmalı. bir yılda ne kadar değiştiğini bilmek bile yeter bunun için.
keşke fikirleri uğruna ölselerdi veya bizler o erdeme sahip olabilsek. ama 80 lerde ölen gençlerimiz kendi fikirleri yüzünden ölmedi onlar bizzat kendilerine işlenilmiş kalplerine nakş edilmiş fikirlerle öldüler.
insanlar başkalarının fikirleri uğruna ölmezler, ancak ve ancak benimsedikleri ve kendilerinin yaptıkları fikirleri uğruna savaşırlar ve ölürler, beyinleri yıkanmış insanlardan bahsetmiyorum ben, sorgulayan, araştıran, okuyan ve beyin süzgecinden bu birikimi geçirerek fikir sahibi olanlardan bahsediyorum. bir deniz gezmiş, bir hüseyin inan, bir yusuf aslan gibi insanlardan bahsediyorum ben, islam uğruna beyinleri yıkanmış canlı bombalardan bahsetmiyorum.
