başlık uzun ayrıca toparlayamadım da o yüzden anlatayım.
çok ilginç bir şekilde, bir fikir her toplumu aynı anda ziyaret etmiyor.
misal osmanlıcılık, türklerin eski gücüne kavuşması fikri.
bu fikir 80 lerde üst düzey insanların sürekli düşündüğü kendi aralarında konuştuğu bir fikirdi. tabi yaklaşımları da gerçekciydi. osmanlı nın iyi ve kötü yönlerini bilirlerdi. o yüzden de sloganımsı değil. sakin düşünceler halinde vardı, bu fikir.
aradan 40 sene geçti. şimdi bakıyorsun adamın altında şahin, tahsili ortaokul terk, hadi tahsil neyse, kitap okuyp araştırmışlığı da yok.
osmanlı da osmanlı diyor. padişahları evliya sanıyor. ülke topraklarının neredeyse yarısını kaybeden padişahları yere göğe sığdıramıyor.
e koçum bu 50 sene evvel konuşuldu. bitti . sen neyi ne yapıyorsun.
bir de şu türkiye nin kalkınmasını istemiyorlar fikr'i geyiği var.
oğlum, italya, fransa nın kalkınmasını istiyor mu? istemez tabi. sen kardeşinin senden daha zengin olması için ona destek veriyor musun?bunları bırakıp, çalışacaksın, deli gibi çalışacaksın. ekonomin dışa bağımlı olmayacak. o zaman osmanlı da geri gelir, her ülke de senin kalkınmanı ister çünkü elinden başka bişey gelmez.
