kendisinin inandığı gibi inanmayan, kendisinin gördüğü gibi görmeyen herkesi(ayırmaksızın herkesi) aşağılamaya çalışan garibanlardır.
bunu yaptıklarında "nefret" ve kendisinin de yaptığı gibi "aşağılama, hakaret" dışında bir kazanımları olmasa da bunu yapmaktan vazgeçmezler yavrucaklar. üzerine bir de çıkıp yakınırlar "insanlar anlamıyor" diyerek. tamam ama bir gerçek vardır ki sen cümlene "ben biliyorum" edasıyla başlarsan çocuk dahi dinlemez seni. bozmaya çalışır konuşmanda bulduğu her açıklıkta... hal böyle olunca da tartışabileceğin, senden farklı düşünen, birşeyler anlatabileceğin ve karşılığında birşeyler dinleyebileceğin bir adam bulamazsın karşında. ve düşüncelerin temelinde çok ciddi bir yeri vardır "paylaşılabilir" olmasının.
misal bir adam düşün. bir konu üzerine sayfalarca yazsın genelin karşısında yer alan tezini ve sonra yakıp atsın. ikinci bir kişiye bundan bahsetmesin bile... peki neye yarar bu? amacı nedir bunu yapmanın? kişisel anlamda kendisini rahatlatıyor olabilir, evet. düşünsel bir mastürbasyon gibi kabul edebiliriz böyle bir durumu ama gene de gelişime kapalı kalmaz mı yaptığı şey? bence kalır.
velhasıl karşısında olduğun herkes gerizekalı değildir. zira doğrunun normu sen değilsin tabiatta. sen mavi bir topu tanımlarken "siyah değil" dersin. bu doğrudur ama aynı anlamda o topu tanımlarken "kırmızı değil" diyen adam da doğrudadır. ve biri de çıkıp "o top mavi" diyorsa sırf "siyah değil" demedi diye aptal ilan edemezsin karşındakini. ama kalıplara o kadar bağlıyız ki. birşeyi gördüğümüzde önce elimizdeki kalıba oturtmaya çalışırız. eğer ki olmazsa "doğru değildir." kendisi. sonra biraz zorlarız eğer ki kalıbın şeklini almışsa "doğru olanı bulmuş" demektir. ve lakin elinizdeki kalıba uyum sağlamıyorsa işe yaramaz birşeydir o.
sokayım kalıbınıza küçük düşünce düşkünleri sizi...
garibanlığı bir hakaret olarak ele alabilecek, dağarcık anlamında kendini fazla geliştirmiş(!) kişilerce sahip çıkılabilen topluluk.
(bkz: kurban bayramı hintlilere hakarettir) bağlamında hazım sorunu da yaşar bu garibanlar. idraktaki kısıtlı yeteneklerini biraz daha geliştirebilseler, birşeyleri söylemeden önce yaparlardı ya gerekli araştırmaları bu arkadaşlar... gene de kendisinde bir "başbakan" potansiyeli vardır bu grup içerisindeki arkadaşların. kaldı ki türkiye cumhuriyeti tarihinde doğru kararlar alabilmiş başbakan sayısının, genele oranı çok düşük(gerçekçi olalım neredeyse hiç).
*en sevdikleri meslek genelde içişleri bakanlığıdır. o sebepten "ülkenin durumu" uzun yıllardır, nesiller boyunca düşünülmüştür insanlar tarafından.
diiit: bakanlıkların ne alakası var bu konuyla? şöyle ki ne kadar fikir fukarası varsa farklı dönemlerde bu ülkenin yönetiminde yer almışlar ve geri dönüşü olmayan hayati kararları alırken de "kendi doğruları" olan ne varsa "doğru" saymışlardır.
kalıplara sokunca üstlerine alınabilecek kadar duyarlı zat-ı muhteremlerden oluşan yeni düşünce topluluğu...
oradaki sokulan kalıp(bunu açıklamak zorunda kalacağımı düşünmemiştim hiç); insanların düşüncelerine sınır çizen(inanç, ideoloji v.s.) sınırlar toplamıdır. ama illa ki hakaret olarak ele alınacak birşey gerekiyorsa bu noktada "fikir fukarası" olmak ciddi bir hakarettir. tabi anlayabilenine... misal benim inancımda varlığından şüphe etmediğim yaratıcım, bana defalarca "düşün" demiş ve durmaksızın buna işaret etmiş. kastettiği şey, günü kurtarmak veyahut kendi menfi değerlerini herşeyin üstünde tutmak olmasa gerek.
