Kökü ya da gövdesi fiil olduğu halde aldığı eklerle cümlede isim,sıfat ya da zarf görevinde kullanılan sözcüklerdir.bir sözcüğün fillimsi olabilmesi için ek almadan önceki halinin fiil olması gerekir.artık ortaokul kitaplarında girişik birleşik cümle değil de içinde Fiilimsi bulunan cümle olarak geçer.
bugün bir ortaokul öğrencisine ders vereyim derken bana kendimi sorgulatmış türkçe özelliğidir. yüklem, nesne, özne, gizli özne, sözde özne hepsi birbirine karışabilir.
dilbilgisinde en sevilen konulardan biri... (edit: bu ne biçim cümle lan! dilbilgisi konusunu kim sever, kim takip eder? fanları mı vardır? nedir bu olay? ya da kafan mı güzel?)
normal hallerinde birer fiilken aldıkları küçük eklerle fiil olmaktan çıkıp başka şekillere girerler..
üçe ayrılır bunlar;
1- isim fiil
2- sıfat fiil
3- zarf fiil
1- isim fiil: *mayışmak* kelimesini de oluşturan (-ma, -ış, -mak) ekleridir. fiillerin isim olarak kullanılabilmelerine imkan verir.
örn: alma-satma işlemi, alışveriş ve sevmek delicesine gibi...
2- sıfat fiil: artık hemen herkesin bildiği *anası mezar dikecekmiş* cümlesini oluşturan heceler olan, (-an,-ası, -mez, -ar, -dik, -ecek, miş) ekleriyle yapılır. fiileri sıfat yapar.
örnekler: gül-en adam, sevil-esi entry, silin-mez alınyazısı, gül-er duman, tanı-dık sima, gel-ecek nesil, bil-miş herif...
3- zarf fiil: en cincikli olanı da budur. belli bir kalıba oturtulamamış, bir cümleye sığdırılamamış olan bu eklerin cümle içinde kullanım çalışmaları halen devam etmektedir. en önemlilerini saymak gerekirse; -ınca, -meden, -dıkça, -diğinde, -diğinden...
fiil soylu kelimeleri, zarf yapar bu ekler.
örnekler: gel-ince görürsün, koş-madan yürü, ağla-dıkça, sev-diğinde mutlu olursun, gel-diğinden haberim olsun gibi...
