Bir annenin memesiyle çocuğunu beslemesi gibi din de ruhu besler. Yani din bebeğe süt veren meme gibidir. Önemlidir, değerlidir. Ama çıkarıp yüzüme, yüzüme sallarsan olmaz! O zaman, memesini çıkarıp yüzüme sallayan anne kılığına bürünmüş bir sapıktan farkın kalmaz. Yavrusunu besleyen annenin memesinin kutsallığı neyse, nasıl mahremse, bunu konuşmak bile insanı nasıl rahatsız ediyorsa din de mahremdir, kişiyle Yaradan arasındadır. Din adına konuşan herkes günahkardır, çünkü din adına hiçbir şey konuşulmaz. Tek kitap vardır. Ayrıca ihtiyaç yoktur. Aracıyı araya şeytan koymuştur. inanmayı seçen kitabı okur, anlar. Kitap bu yüzden OKU diye başlar.
