Babamın her sene "bak, sen yaz bu fişleri, bütün parayı sana vericem söz" diye kandırdığı, benim de sazan gibi her sene atladığım, ama hayal kırıklığıyla sonuçlanan eylem.
an itibari ile 6,5 milyar liralık fiş yazımını ortalama 15 er milyonluk fişler ile bitirdiğimi göz önünde bulundurursak,insanın cinnet geçirmesine sebebiyet verici bir etkinlik olduğuna kanaat getirebiliriz.
(bkz: anne ben manyak oldum)
eziyettir. sonunda ele geçen para da yıllık kdvlerin geri dönüşü falan değildir, o fişleri kategorize edip,vergi iade zarflarına dökümümüz karşısında gösterdiğimiz peygamber sabrının karşılığıdır.
an itibarıyla babamın da benden yapmamı istediği,lakin kabul etmeyince,uğraşamam denince sanki benim yapmam zorunluymuş gibi ifade takınması sonucu beni hasta eden iğrençlik.
Yıl içinde yapılan harcamalar karşılığında alınan fişlerin, belirli zaman aralıklarında işlenerek yada yazarak diyelim devlete iadesidir. böylelikle insanlar emeklerinin karşılığı için her üründen sonra fiş talep ediceklerdir, haliyle bir nevze olsun vergi kaçakçılığının önüne geçilecektir lakin yazması iğrençtir bitsede gitsek moduna girilir çoğu kez.
zamanında ailenin tum bireylerinkini doldururken şimdi kendi fişimi doldurmak zorunda kalmanın da ezikligi vardır bir de. verin ben hepsini doldururum diyesm geliyor.
babanın eline gececek 400-500 ytl için cocuğunun kendini heder etme durumundan başka bişey değildir.okunmayan fişler kafadan sallanır.baba bi yandan:''oglum bak temizlik fişlerini ayırıyosun dimi'' diye kafanın etini yer.yazarsın bitiririsin toplarsın ''bu kadar azmı toplamışız fiş yaw'' diye serzenişte bulunur baba.cocuklara kızar hiç fiş toplamamıştınız zaten felan.mutlu olmamıştır baba.olmayacaktırda.
