hırçın bir ustura darbesi ve kana bulanmış bilekler. damla damla düşen kırmızılığa, kahverengi gözbebeklerini dikip göğün mavisiyle birleştirip verandada, gökkuşağı oluşturmak. renklerin içinde kaybolsun can'ım! ölüme sakin gitmek yakışır mı, cam parçalarıyla kaplı kalbin çığlıklarını susturup? neden ölüme her giden susturur her sözünü? bunu sonlandırıp ölmeli bir çığlığın kolunda!
cana kıymak? acımak mı? kelimeler ne de nazik, kırılacak kadar naif midir can? canıma kıydım... kıydım, ve aldım elime yüreğimi supermarkete koşup önlüğü her daim kirli olan kasaba verdim. doğra dedim bir kıyma makinesinde, bu akşam canımla karşılıklı dövüşeceğiz. sonra onu yiyeceğim. iyi bir formülün var mı, iyi bir köfte çıkar mı bu kıydığın candan? ne kadar besler sahi bu kıyma beni, çok besili miydi? mutluluğu emip bitirmiş miydi? yoksa acılı bir kıyma mı bu, hep acıyı mı süngerlemiş? çok mu çekiciymiş?
canıma kıydım, çığlık çığlığa.. canıma kıydım sözlerimi bas bas bağırta bağırta.. canıma kıydım bileklerimde.. canıma kıydım hiç susmamacasına...
