fetva, dinde var olan bir kurumdur öncelikle, sonradan sokuşturulan bir bidat değildir. Peygamber efendimiz döneminden beri vardır.
Din, insanın hayatını tamamen kapsayan kurallar içerir. Birincil kaynak kurandır. Burada bulunmadığı takdirde sünnete bakılır. Burada da konuyla ilgili bilgi yoksa evliya ve alimlerin sözleri irdelenir. Hiçbir şekilde kaynak bulunamadığı takdirde içtihad yapılır, yani vicdan ile karar verilir. (kitap-sünnet-icma-kıyas denen bu sistemi günümüzde kabul etmeyen bir kısım müslüman vardır ancak bunlar azınlıktadır)
Fetva bu dörtlü sistemde sünnetten itibaren başlar. Zamanında sahabiler bilemedikleri bazı konuları, kuranda çözümünü bulamazlarsa peygamber efendimize (s.a.v.) sorarlardı. O da Allahın (c.c.) kendisine verdiği irfan ile bu soruları cevaplardı. Sahabinin çoğu içtihad ederek fetva verecek derecede bilgiliydi fakat, Onun vefatından önce her sahabi saygı nedeniyle fetva vermemiştir. vefatından sonra dahi bazı evliya ve ulema fetva vermeye vebal nedeniyle çekinmiş ancak ümmeti bazı konularda aydınlatmakla ve bildiklerini öğretmekle yükümlü olduklarından fetva vermişlerdir.
Bunu bazıları bir alimin dini istediği gibi yorumlaması olarak görebilir. Burada o insanın dininde samimiyetine ilmine irfanına bakmak gerekir.
Elbette mesela zekeriya beyazın "çıplak namaz kılınabilir" fetvasının hak olmadığı bellidir. Şöyle ki, fetva köşelerde karanlık nokta bırakmamak içindir. Bu fetvanın dinin temel öğelerinden namaz ve namazın farzlarından "setr-i avret" maddesini geçersiz kıldığını rahatça görebilirsiniz.
Demek istediğim, işinize gelen fetvayı hemen kabul etmek olmaz. Birkaç kaynaktan bakılır, bu fetvaları veren kişiler araştırılır. Her fetva hazırlop şekilde kabul edilmez. Bazılarının sandığının aksine çoğunlukta olmasalar da dini manipülasyon amacıyla kullanan ve fetvalarını bu yönde verip kendine hoca diyen insanlar her devirde olmuştur çünkü.
