erbakan'ın ölümünün ardından ona methiyeler düzmeleri, onu kahraman bir mücahit, bir dava adamı olarak tanımlamalarından da anlıyoruz ki, erbakan'a küfürler yağdıran bu zevat her yöne dönebiliyormuş, karınlarında kırk tane tilki geziyor. sürekli solculara küfrediyorlar ama onlardan fazla bir farkları yok. faize karşıyız derler faiz yerler, adaletten yanayız derler zalime karşıyız derler ırak işgalinde amerika'yı desteklerler, otoriteye baş kaldıran mavi marmara gemisi konusunda türlü dalavereler yaparlar.
şu an çok büyük şokta oldukları içindir. halk yapılan onca yalan yayına rağmen erbakan için (aslında erbakan falan umurlarında değil gövde gösterisi planlıyorlardı ve erbakan ailesi saygı duyulacak bir tavırla devlet töreni istemedi) halktan istedikleri tepkiyi alamadılar geleneksel olarak ölenin arkasından iyi şeyler söylemeye meyyal, üst yaş grubu bile iyi konuşmuyor ve bu mezarbaşı ağlayıcılarına metelik vermiyor.
iktidar duygusunun sarhoşluğunda ve dikta rejiminin güveninde herkes artık bize "ram" oldu zanneden radikaller dünden beri büyük şok yaşıyorlar.
paraya ve güce tevdi edilmiş herhangi bir konfederasyon eninde sonunda o anda varolan en güçlü emperyalist erkin kucağına sike sike oturmak zorundadır. anti-emperyal arzuların sömürüldüğü küçük gruplar vasıtası ile edinilen gücün emperyal üst erk için kullanılması sürecin gereğidir. bu iyidir kötüdürden öte varolan olması doğal bir durumdur.
