yine gideceğimi önceden bilen yazar. fakat dünyanın düzeni bu, ben ne yapayım. sabit, hep aynı yerde durmak; ömrünün sonunda kadar tek bir şey olmak, çekilir dert değil. sürekli devinim içinde olmalı insan; ömür kısa ve beklemeye hiç müsaait değil.
dialoglarımızda sanki çok eskiden beri tanıyormuşum hissi veren bir yazar. yazılarında umut dolu bir karamsarlık sezdiğim, olayları nasıl böyle birbirine karıştırmadan bu kadar uzun yazabiliyor diye düşündüğüm, profesyonel anlamda bir gün ismini bir yerlerde duymayı ümit ettiğim ve beklediğim, o gün geldiğinde bir masal yazdığını anlayacağım esrarengiz biri. *
