kimse uyarmamasına rağmen gün boyunca karşılaştığım insanların garip bakışlarına maruz kalmam sonucunda kıllanıp fark ettiğim durum. sikça başıma gelen bu durumu freud olsa da yorumlasa şimdi.
+ulan rıza varya şu beşiktaşı bi yenseydik tam olcaktı
-sorma walla muharrem abi yazık oldu
+o ne lan??
-noldu muharrem abi?
+ha ha ha olm o ne lan fermuarın açık kalmış ha ha
-yok abi sen gör diye bilerek bıraktım
+ne diyon lan sen
-tepkini ölçmek için
+yıkıl lan karşımdan manyak herif
-oğlum el salla muharrem abiye
+lan de get !!
tiyatro salonunda bir ceza avukatının anıları adlı oyunu sunan bir dikkatsizin yaklaşık bin kişi önünde maruz kaldığı trajikomik olay.
adamı bir daha göremedik.
*cidden şöyle bir olay gerçekleşti;
yaklaşık iki hafta önce çok yakın üniversiteden iki arkadaşım nişanlandı, nişan arası adettendir diyerek damat adayına farklı bir kıyafet giydirildi. tabbiki dikkat edilecek yer orası değil ama bir anda işte insanın gözüne çarpıveriyor.nihayetinde fermuar kapatılmayı unutulmuş , nişanlısının göz kaş hareketlerinden sonra zor bela durumu anlayan arkadaşım , aman allahım ne kötü bir durumdur ki o ; hiç çaktırmadan o kalabalığın içinde büyük profesyonellikle fermuarı kapatmıştır.
fermuarın açık kaldığı farkedilene dek pek de sorun olmayan olay. hatta geçici de olsa mutluluğun kapılarını açıyor. güvenlik duvarının açık olduğunu farkeden insanların bakışları ayrı bir kendine güven kaynağıdır. karizmanın zirvesinde olduğunu düşünerek yollarda süzülen bireyin kendine hayranlığı, şerefsiz arkadaş kitlesinin yanına vardığında hazin bir son bulur. o şerefsiz arkadaş kitlesi ki, yanında karşı cins mi var onu bile takmadan karşınızda pöyküre pöyküre güler ve acı gerçeğin soğuk yüzünü suratınıza çarpar. o yaz sıcağındaki püfür püfür esintinin kaynağını keşfeden birey ise artık karizmanın zirvesinin de sivri ve sivri şeylerin tehlikeli olduğunu acı bir gerçekle idrak eder.
