fermuarın açık kaldığı farkedilene dek pek de sorun olmayan olay. hatta geçici de olsa mutluluğun kapılarını açıyor. güvenlik duvarının açık olduğunu farkeden insanların bakışları ayrı bir kendine güven kaynağıdır. karizmanın zirvesinde olduğunu düşünerek yollarda süzülen bireyin kendine hayranlığı, şerefsiz arkadaş kitlesinin yanına vardığında hazin bir son bulur. o şerefsiz arkadaş kitlesi ki, yanında karşı cins mi var onu bile takmadan karşınızda pöyküre pöyküre güler ve acı gerçeğin soğuk yüzünü suratınıza çarpar. o yaz sıcağındaki püfür püfür esintinin kaynağını keşfeden birey ise artık karizmanın zirvesinin de sivri ve sivri şeylerin tehlikeli olduğunu acı bir gerçekle idrak eder.
*cidden şöyle bir olay gerçekleşti;
yaklaşık iki hafta önce çok yakın üniversiteden iki arkadaşım nişanlandı, nişan arası adettendir diyerek damat adayına farklı bir kıyafet giydirildi. tabbiki dikkat edilecek yer orası değil ama bir anda işte insanın gözüne çarpıveriyor.nihayetinde fermuar kapatılmayı unutulmuş , nişanlısının göz kaş hareketlerinden sonra zor bela durumu anlayan arkadaşım , aman allahım ne kötü bir durumdur ki o ; hiç çaktırmadan o kalabalığın içinde büyük profesyonellikle fermuarı kapatmıştır.
tiyatro salonunda bir ceza avukatının anıları adlı oyunu sunan bir dikkatsizin yaklaşık bin kişi önünde maruz kaldığı trajikomik olay.
adamı bir daha göremedik.
+ulan rıza varya şu beşiktaşı bi yenseydik tam olcaktı
-sorma walla muharrem abi yazık oldu
+o ne lan??
-noldu muharrem abi?
+ha ha ha olm o ne lan fermuarın açık kalmış ha ha
-yok abi sen gör diye bilerek bıraktım
+ne diyon lan sen
-tepkini ölçmek için
+yıkıl lan karşımdan manyak herif
-oğlum el salla muharrem abiye
+lan de get !!
kimse uyarmamasına rağmen gün boyunca karşılaştığım insanların garip bakışlarına maruz kalmam sonucunda kıllanıp fark ettiğim durum. sikça başıma gelen bu durumu freud olsa da yorumlasa şimdi.
aman aman evlerden ırak olsun dedirtecek olay. yolda isek sakince, derin nefes almak ve tenha bir köşeye dönmek suretiyle veyahut en yakın apartmana girerek dükkanı kapatmak lazım. zira açık unutan adam noluyo lan niye bana bakıyolar diye düşünür ki açık olduğunu anladığında önce vücudunda bir ısı artışı, sonra da kafasında bir hassktr düşüncesi yaşanır. *
Derse giren hocanın başına gelmesi muhtemel durumdur..
Hoca her ihtimale karşı ders anlatırken kontrol eder... o an itibari ile acık olması yada olmamasının önemi yoktur... acık muamelesi görür... ayrıca kızlarla göz göze gelmesi ayrı bir dumurluk durumdur...
fermuarı açık bırakandan çok ---ki o farkında değildir muhtemelen olanca rahatlığı ile hareket etmektdir---karşısındaki insanı geren olaydır... nasıl uyarsam yada fesat bünyeler için nasıl rezil etsem .olağan insani bir haldir haddi zatında...iç çamasırı sevmeyen kişiler için olay sonrası travma zor atlasılsada bu olayı unutmayacak fil hafızalılar olsada her kesin başına gelebilir. bu durumda mümkün olduğunca az tanık ile olayı atlatabilmek esastır.
genellikle uykusuzluk,dalgınlık,sınav-iş stresi,ayrılık,depresyon,vb durumlarının yan etkisi olarak vuku bulabilen bir eylem. Bu konuda uyarmaya teşebbüs eden kişi genellikle en kalabalık yerdeyken söyler. Yapılacak bir şey yoktur. Fermuarı nasıl çekeceğini düşünmek ve hedef olmaya devam etmektense bir anlık bilinçle çekilip bitirilmelidir.
ödev dolu yoğun bir gecenin ardından saatimin huysuz sesiyle uyandım. gözlerimi açtığımda algılarımla anlamlandırabildiğim şeyler anlamlandıramadıklarımdan daha azdı. klasik bir uyanış...
serin suları acımasız bir edayla yüzüme çarparken günün ne kadar yoğun geçeceği üzerine konuşmalar yapıyordum kendi kendime. yeni ütülenmiş takım elbisemi giyip, etkileyici kokularla mislenip okula gitmek için yola koyuldum. bugün hava güneşli; neşeli olmak için küçük bir sebep. yürürken yüzüme yansıyan her zamanki kendinden emin havam, cool bakışlarımı biraz daha etkili kılıyor anlaşılan...
sağımdan solumdan hızla geçen uykulu uyanıklar, serin sabah, eskişehir'den insan manzaraları. tatlı bayanların kaçak bakışlarını yakalayabiliyorum...
-lütfen bakmaktan utanmayın hanfendi...
-bu sizin en büyük hakkınız...
morumsu bulutlarla kaplı sinirli bir gökyüzünden nazlı bir edayla düşen kar taneleri gibi ağır aksak ilerleyen adımlarım, kendime olan güvenimin de artmasıyla sessiz bir gece de hassas bir metronom dakikliğinde "tik tak tik tak tik tak tik tak" sesler çıkaran büyük bir duvar saati gibi şaşmaz bir ritimle ilerlemeye başlayacaktı...
-ama o da ne!!!
güzel gözlerde müstehzi bakışlar....
-buna hakkınız yok
-bakışlarınız hoşuma gitmiyor değil, ama çapkın bir işveye ram olmuş bir mecnun değilim!!!
her nedense koklandığında dağılıvecekmiş hissi uyandıran kehribar rengi bir dağ çiçeğinin suya atıldığında beliriverecek nazlı halkalar gibi yavaş bir şekilde yayıldı içimdeki zehirli ürperti...
korkum ve şüphem, taze bir bedene saplanan keskin ve gümüş saplı bir bıçağın açtığı yarıktan fışkıran kıpkırmızı kanın, temiz ve kıpırtısız bir su kütlesine döküldüğünde yayıldığı hızla yayıldı...
ellerimi önüme görütüp, iri bir aslanın pençelerinden kaçan genç bir ceylanın ürkekliğiyle gezdirmeye başladım...
gözümüzün normal sekilde hareket ettigi zamana ters zamanlı olarak insanlı otomatikman kilitleyen durumdur. insanın aklına "acaba normalde de bakıyo mu lan benim seye" düsüncesini sokan ama asla öyle olmayan bir rastlantıdır. **
