hani insanın ağlamadan birkaç saniye önceki bir ses tonu vardır. ferdi hep o ses tonuyla söylüyor şarkılarını. az sonra kesin ağlayacak diyorsun, ağlamıyor.
aşk ile dinlendiğinde bir mozart tan, bir paganini den, david bowie den veya pavarotti den farkı yoktur.
müzik zevki gelişmiş biri bilir ki, önemli olan şartlandırılmış beğeniler değil, eserde anlatılmaya çalışan duygunun dinleyiciye geçmesi işinin, ne kadar iyi yapıldığıdır.
beğenmeyenlerin çoğunluğu, batı tarzı müzikle yoğrulmuş insanlardır. yani egemen batının kültür değerlerini ve dolayısıyla müziğini beğenirler, yani beğeni kriterleri batının kriterleridir. batının ürettiği değerleri bir kenara atmak imkansız ve de haksızlık olur ama şu da var ki, bugün afrika ülkeleri egemen olsaydı bu kişiler afrika müziğine hayranlık besleyeceklerdi. çünkü her yerde o tür müzikler çalınıyor olacaktı. hakim kültür ya.
öyleyse ne yapacağız ?
ufakta olsa bir kitle tarafından değer verilen bir müzik türü varsa onu oturup inceleyeceğiz. kafamızdaki şartlandırmaları bir kenara atıp iyi eser, kötü eser diye ayırım yapacağız. hepsini birden silip atmayacağız.
sonuç: ferdi tayfur un şarkılarının yarısından fazlası çok üst düzeydedir.
facebookta romantik sayfalardan araklama 2 mısra söze, ya da orta halli bir kafede 2 bardak çaya tav olan kızlarla gününü gün edenler bilmezler leyla'nın peşinde koşmayı, leylasının hayaline sarılıp uyumayı. söyle sen ferdi baba dilin döndükçe o güzel yüreğinle söylemeye devam et.
o kadar çok şarkısı vardır ki. dikkat ederseniz şarkının birinde,yaşadığınız bir olayı anlatıyordur. bütün şarkıları süper değildir. ama onlarda da birileri kendilerinden birşeyler buluyor demek ki.
