galatasaraylı olup utanç duymakla çok farklı duygulardır. misal ben galatasaraylı olsam, yönetimden utanç duyardım; şu rezil futbolu oynayan takımımdan utanç duyardım; takımda bulunan yabancı sayım 7 iken başkasına brezilya milli takımı yakıştırması yapanlardan utanç duyardım; sevinmeyi öğrenemeyen ve fenerbahçe kompleksi içinde bulunan tüm renkdaşlarımdan utanç duyardım; şaibeyle alınan kupalardan utanç duyardım; üzerinden 10 sene geçmesine rağmen hala aynı plağı çalanlardan utanç duyardım; denizli'deki o 16 dk'dan utanç duyardım; hakan şükür'den utanç duyardım. ben galatasaraylı olsam; kesin bileklerimi keserdim.
Herhangi bir takımı tutmakla kıyaslanamayacak bir olgunun fenerbahçe takımında vuku bulmuş halidir. Güzel futbol oynayan her takımı galip gelse de yenik düşsede oynadığı güzel futbol ve bizlere yaşattığı keyifli anlar için desteklemekteyim.
sadece galibiyetlerimizde değil alınan mağlubiyetlerde dahi benden hiç eksik olmamış durumdur.
zico' nun maç sonrası çıkıp galibiyet konuşması yapmadan önce bafraspor teknik heyeti için duyduğu üzüntüyü belirtmesi takımımın sadece teknik hocaya değil adam gibi bir adama sahip olduğunuda hissettirmiş ve tekrar bu gururlanma hissinin doruklarını bana yaşatmıştır.
x takım taraftarına göre "x"li olmak, y takımın taraftarlarına göre "y"li olmaktan farksız durumdur.
herkesin takımı kendine özel ve güzeldir.
o yüzden diğer herhangi başka bir takımın taraftarı olmaktan farksız durum.
