Koltukların olduğu bölümde yürümenin bir hayli zor olduğu salondur. Yanındaki adam yerinden kalkar, sen yol açayım derken iki büklüm olursun. Yerine oturmak için insanların önünden geçersin laf ederler. Düşmemek için gösterdiğin çaba da çabası. Hayır, yerine oturacaksın milletten yer isteyecekken çekiniyosun, "ulan bunun kesin başka bir yöntemi vardır, koltukları böyle yaptıklarına göre" diyorsun. Tabi salon hakkındaki olumsuzluklar koltuklarla sınırlı diyebilirim.
şurda ''hiçbir şey istemedik, sadece bir maç istedik, yazık ya oynamayın bizim şerefimizle, sokağa çıkacak yüzümüz kalmadı, kaderimizle oynamayın'' diye ağlayan fazia reyizleri varken, ''büyük takımlar kazandıkları kupalarla'' edebiyatı yapanlar komik oluyor. resmen fazia ühühüh.
