birinin sol beki ibrahim üzülmez'dir, diğerinin roberto carlos'tur.
birinin stadındaki en büyük maç milli takım eleme maçıdır , diğerinin uefa kupası finali'dir.
biri şampiyonluğu mahkeme kararı ile alır , diğeri söke söke.
birinde 2 yıldız vardır , diğerinde 3.
birinin şampiyonluk sayısı 13'tür , diğerinin 17.
birinin her yıl yendiği takım galatasaray , diğerinin kocaelispordur.
* -biri sürekli acıma duygusu uyandırır, ezik gibi durur, karşısındaki daha çok paralı, daha büyük stadlı takımı emperyalist devletlere benzetir, kendilerini işçi emekçi sınıfından gibi gösterip fakir edebiyatı yaparlar, esasında alakası yoktur.
-fenerbahçenin de her takım gibi "holigan" diye niteliendirilebilecek "ölçüsüz" taraftarları vardır, en ufak hatalarında bütün gazeteler inler, oysaki çarşı sırf komik sloganlar buluyorlar diye sempatik görünürler, alttan her haltı yerler. (bkz: ağaçlar şansala ormanlar ermana)
-beşiktaşlılar yendikleri maçta dahi çirkeflik yapar "hakeme para yedirmezsen böyle olur" derler. ama istinasız her maçta söylenmez ki bu kardeşim.
birinin taraftarları ülkeyi yönetti yıllarca halimiz malum,
diğerinin taraftarı yeni cumhurbaşkanı oldu icraatlarını takip ediyoruz şimdilik, iyice boka batıp batmayacağımızı ilerleyen zamanlarda birlikte göreceğiz.
bazı fenerlilerin zoruna gitmiş ama bakın bakalım tarihe ne yazıyor, ülkeyi yönetenlerin kaç tanesi fenerbahçe taraftarı kaç tanesi beşiktaş sonra da yazdıklarımı bir kez daha gözden geçirin.
kadıköyde 3-4 lük maç sonrası aralarındaki ezeli rekabetin bittiği 2 takım. ne zamanki fenerbahçe 10 kişi kalede alex ile maça devam eder ve beşiktaş' ı yener o zaman bu serüven gene başlar.
