anılara yollayan söz. Bir arkadaşım vardı küçükken (ilkokul zamanları) Beni devamlı kızdırırdı. Çok şımarıktı. Ben de çocuk olduğumuzdan kaba kuvvete başvururdum. Bu, dayağı yedikçe daha da bir azardı, hırslanır, kendine yediremezdi. Ben de daha çok döverdim. bir nevi kısır döngü.
Gassaray taraftarı da böyle, her derbiden önce atıp tutarlar, sonra sahada cevabı veririz, daha çok hırslanırlar. Sanki kendileri yenmiş gibi debelenirler filan.
Demekki bu gassaray taraftarı henüz mağlubiyeti erdemle kabul edecek seviyeye gelememiş çocuklardan oluşuyor. (oluşmayanların başımın üstünde yeri var)
