doğaldır. 2 saat deliler gibi koşturup, sonrasında alınabilecek bir mağlubiyeti düşünerek sevinçlerini gizlememiştir futbolcular. bunda şaşırılacak durum ne anlamam. 120 dakika boyunca bir insan koşsun, etsin, sonra bir başarı elde etsin... oturup kös kös bakacak değil herhalde. bakarsa zaten umutsuz bir insan olduğunu gösterir ki ölsün gitsin.
bazen takımlar kazanamadığı başarıları kazanmak ister. örneğin arsenal'in uefa kupasını çok istemesi gibi. kaç defa final oynamıştır ama kazanamamıştır. o yüzden bir çok kupadan önemlidir uefa, arsenal için****.
veya galatasaray'ın fenerbahçe'yi kadıköy'de yenmesi. bu onun kadar önemli değildir, fakat yine de önemi diğer deplasman maçlarına göre çok ama çok büyüktür.
işte bu sebepten dolayı, yıllardır bu kupaya hasret kalan fenerbahçe, bu kupaya yaklaştıkça, taraftarların ve kulübün sevinci artmaktadır. gayet doğal bir olaydır ve büyütülmemesi gerekir.
hak etmeden kazandığına inandığım fenerbahçemin, çok özlediği ama hala yeterince önem göstermediği ve bunu da kötü oyunuyla belli etmesine rağmen, -çubuklu formanın uğurundan olsa gerek- kazandığı final şansının sevincidir.
şampiyonlar ligine dördüncü torbadan katılan takımın , hiç mağlubiyet almadan şampiyonlar ligi kupasını almış gibi sevinmesiyle eşdeğerdir.
-edit- imla
'o kupanın değerli olmasının nedeni fenerbahçenin alamamış olmasıdır' diyen taraftarla futbolcuların tezat düşünce ve davranışlarıdır. madem bu kupa önemli değil de siz neden daha kupanın sapını bile görmeden kendinizden geçiyorsunuz?
(bkz: bu ne perhiz bu ne lahana turşusu).
