benim bir galatasaraylı olarak özlediğim, aziz yıldırım'ın ya hiç olmadığı ya da kulübü henüz bu hale getirmediği günlere denk gelir bugünler.
dimaslı, kemalettinli, okocha'lı fenerbahçe, hagi'li, hakan şükür'lü, popescu'lu galatasaray'la cillop gibi maçlar çıkarır ve sonuçlar ne olursa olsun en çok futbol konuşulurdu.
henüz 3 temmuz yaşanmamış, aziz yıldırım cumhuriyet'in teminatlığına soyunmamıştı.
kadıköy basit ve ilkel bir stat ama doğal bir futbol mabediydi. 2-3 tribünü büyümemişti ama kfy ordaydı, taraftara kimse köpek demiyordu.
türkiye'de her şeye rağmen futbol futbol gibiydi, basit ama güzeldi.
daha önemlisi taraftar müşteri olarak görülmüyordu henüz. belki de her şey bununla alakalıdır.
birgün yine o fenerbahçe'nin rakibi olmak dileğiyle.
