dün kaybettikleri maçtam sonra yaptıkları ilginç davranış.
dün maçı kaybeden bir takım fenerbahçe taraftarının sol frame 6 kasım 2002 de maçı getirmeleridir. bu kadar ezik olmaları su götürmez bir gerçekti ama bunu tescil etmeleri gerekmiyordu. eziklik diz boyu. ağlama melis diyenlere bir ders olmalı. rakip trabzonspor du ve o maç 7-2 bitebilirdi.
yazık diyoruz ve ekliyoruz. bugün gidin yarın gelin.
Dün yaşadığım olaydır. Fenerin kaybetmesinin akabinde fenerli olan abim ve babam ; "Siz hala nasıl konuşabiliyorsunuz 8-0'dan sonra" triplerine başladılar. Kendilerine üç doz sabah-akşam " (bkz: ağlama melis)" hediye ederek susturdum.
taraftar boyutundan bakıldığında tüm takım taraftarları için geçerli bir durumdur. her tarafta istisnalar vardır. birileri bir yerleri deşer yani. böyle bir başlık açma isteği de benzer bir haldir arasında fark yoktur.
herkes ağlanacak haline bakarsa götün buz kesip kesmesiği belli olur!
(bkz: öpüldünüz)
Normaldir , türkiye nin en büyük takımı olduğu için ve kıskananı çok olduğu için alışılmış durumdur. ancak garip olan kendi takımlarının başarısız olmasına rağmen ortada kazanılmış bir başarı olmamasına rağmen bundan mutluluk duymalarıdır. bu bilinç çok değişiktir. benim takımın ne yaparsa yapsın fener kaybetsin ben daha çok mutlu olurum manası taşır , bu da açıkça bir takımdan nefret etme belirtisidir. ayrıca kıskançlık belirtisidir. *
suç işlemiş çocuğun direk başka bahaneler uydurup kendini haklı çıkarmaya çalışması gibidir. daha bişey demeden yenildiniz flan direk kendilerini savunmaya eskileri açmaya kalkıyolar. anasıfına giden biriyle tartışsam daha akıllıca bi konuşma geçer aramızda. sırf bu yüzden futboldan soğudum hiç bir polemiğe girmiyorum artık.
