hiçbir zaman altta kalmak istemeyen ancak altta kalmışlığın farkında olmayan fenerbahçe taraftarlarının bu sene ki kötü gidiş sonrasında büründükleri son halidir. ligde ki berbat tablo bir kenara, şampiyonlar ligi hüsranı, giden gelen oyuncular, aragones faciası, tırnak kemirmeye başlayan bir başkan gibi bir çok etken buna sebep vermiştir. bir galatasaray taraftarı olarak fenerbahçe taraftarlarının çöküşünü izlemem hatta acımaya başlamamdır. fenerbahçe maç mı kaybetti ? ne yapılır normal de yakın çevrende fenerbahçeli olan kim varsa dalga geçilir eğlenilir. aksi durumda fenerbahçelilerde bizlerle dalga geçer, eğlenir. futbolun ülkemizde bu kadar sevilmesinin nedenleridir bunlar. yani futbolun güzel eğlenceli yanlarıdır. onun haricinde futbol tutkumuzun bize ne gibi bir getirisi vardır ? sorusunun yanıtı tabii ki ; hiçbir şeydir. kredi kartı borcun tavan yapmış, dolar ile borç almışsın dolar fırlamış, ev sahibine kiranı verememişsin, aldığın şeylerin taksitlerini ödeyememişsin, kol gibi faturalar gecikme faizine girmiş v.s. bunlar ülkemiz şartlarının en olası durumlarıdır. bu durumda insanı ne mutlu edebilir. işte futbol tutkusunun kazancı bizler için sadece burada yatmaktadır. galatasaraylı bir kişi bu durumda çevresinde gördüğü fenerbahçelilere eğlenerek takılmayı fazlasıyla hak etmektedir. ancak bu sene ki tablo o kadar içler acısı olmuştur ki, fenerbahçe taraftarları ki altta kalmadıklarından bahsetmiştim otomatik geri vitese takarak ve sanki ağız birliği yapmışlarcasına futbolla ilgilenmediklerini futbolun onlara ne kazandırdığını ve futbolcuların parayı götürdükleri gibi basit halk edebiyatlarının arkasına sığınmışlardır. Her zaman bir bahanesi olan fenerbahçe taraftarlarının futbolla ilgilenmemesini yadırgamamak gerekmektedir. ancak fenerbahçe taraftarı olan kişilerle kafa bulamamak onca derdimizin içinde birde onların bu acınası hallerine merhamet göstermek bizleri daha fazla yıpratacaktır.
(bkz: aragones gitsin gandalf gelsin)
