birçok ortam filozofunun başına gelen olaydır. çok acı olaydır, acıtır, iç yakar. dikkat etmek lazım.
vardır ya böyle arkadaş ortamında iki lafından biri felsefe içeren insanlar. işte başlıktaki olay bu insanlara özenip felsefik cümleler kurmaya çalışanların başına gelir. gerek heyecandan, gerek lafın sonunu getirememe korkusundan, gerekse yeterli konuşma becerisine sahip olamamaktan genç filozofumuz birden saçmalamaya başlar. bu olayın ardından da bir takım rezillikler gelir.
iki cümleyi birbirine bağlayamaz, suratı şekilden şekle girer, anlamsızca sırıtmaya başlar. kısacası bildiğin mala bağlar.
düşünelim:
iki kız, iki erkekten oluşan bir grup oturmuşlar sohbet ediyorlar. bu dörtlüden e1 (birinci erkek) ve k1 (birinci kız) sevgililer. e2 ve k2 de sevgili olma çabası içindeler. tanışıyorlar falan.
e1 kendine has özelliğini kullanarak cümlelerin arasına özenle seçtiği felsefe tohumlarından serpiyor ve kızların akıllarını alıyor. e2 de özenip e1'i taklit etmeye çalışıyor.
k1- hayatım, evlendiğimizde nasıl bir evde otururuz?
e1- ahh sevgilim... içinde sen olduktan sonra benim için hiçbir mekanın önemi yok. sen yanımdaysan bir köpek kulübesi bile benim için saraydır.
e2 (içinden) - vay şerefsiz, neredeyse benimkini de tavlayacak, hemen müdahale etmeliyim.
e2- ee, gelecekteki planların nedir?
k2- valla, aslında pek düşünmedim. yani... bilmiyorum ki...
e2- haklısın tabii... bazı şeyleri düşünmemek gerekiyor. ileriyi ileride yaşamak lazım (utanmıştır biraz), eee öyle yani.
k2- hıhı bence de. başka neler düşünüyosun bu konuda?
e2- yani, aslında ileriyi ilerde yaşamzsak geçmişi de ileriye taşımış oluruz... eee... anlatabiliyo muyum? hepimiz geçmişi gelecekte arayan birkaç geçmişten gelen, ee, oğlum yardım et lan, öyle işte yani.
k2- hıhı, anladım ben.
e2 öyle...
görüldüğü gibi e2 diye tabir ettiğimiz erkek kişisi rezilliğin doruklarında. demek ki neymiş? önemli şeyler söylemeden önce önemli şeylere uygun cümleleri oluşturmak gerekliymiş.
