19 yaşında siyahlara bürünüp black metal dinlediğini öne süren ve felsefik kitaplar okuyup allahsızlığın sınırlarında dolaşan, her şeyi bildiğinden dolayı insanlara aşağlık bakan tipler
değildir. ama nedense onlardır hayatın boşluğunu, dinin gereksizliğini ve yaşamın anlamını çözmüş olanlar. onlar öyle diyorlar.
not: lütfen müziksever çevre yalnış anlamasın. şayet benim lafım sahtecilere.
Geçenlerde televizyonda izlediğim bir haber misali. Adamın kuyumcu dükkanı silahla soyulduktan sonra iflas edip şimdi evini geçindirebilmek için hammallık yapan 2 yaşındaki minik bebeği kalp hastalığından ölünce elinden hiç bir şey gelmeyen ama ailesi için yaşamaya ve çalışmaya zorunlu olan baba gibi. Feleğin çemberinden geçtimi bilmem ama sillesini yediği belli.
bazen sokaklarda gördüğüm yaşlı , beyaz ve uzun sakallı , gözlerinde ayrı bir keder yatan , hayata diğer insanlardan farklı baktığını belli eden insanlardır sanırım.
bazen doğduğundan itibaren içinde bulunduğu hayat standartları, bazen ise; yaş epey ilerleyince hayatta yaşadığı acı olaylar, tecrübeler ile hayatın sillesini yemiş kişilerdir bu insanlar. zamanında fabrikatör olabilir ancak; hayat şartları bu kişiyi asgari ücretle çalışan bir işçi konumuna düşürebilir zamanla. "neydim değil, ne olacağım demeli."
