"insan hayatının tamamını dört duvar arasında geçirebilir. Kendisini tutsak olarak hissetmediği müddetçe tutsak sayılmaz. Ama kainatın sonsuz büyüklüğünü, milyonlarca yıldızı, galaksiyi görüp, onlara asla erişemeyeceğini bilen biri için koskoca dünya hapishaneden farksızdır. idrak ettikleri şey zamanın ve mekanın tutsağı haline getirir."
Kitabı elime alıp ilk iki hafta ancak yüz sayfa falan okudum. Sonra birden olayları idrak etmeye başlayınca bütün gün aklımda Alamut'la dolaşır oldum. 'içerdiği ayrıntılar, sembolik anlamlar ve felsefi yorumlarla tam bir şaheser olarak tanımlanabilir. '
bir de; her asansöre bindiğimde aklıma gelir. ama istisnasız hatırlarım. hasan sabbah'ı zenci bir kölesi zamanın asansöre benzer nevalesiyle taşıyor yukarı ya da aşağı; sabbah içinden düşünüyor; "şimdi bu zenci isterse beni öldürebilir, metrelerce aşağı düşer kayalıklara çarpar yok olurum"
Baştan sona heyecan ve merakla okudum. Uzun zamandır bu derece kendine bağlayan bir roman okumamıştım. Yazarın içinde bulunduğu dönem ve coğrafya itibariyle bu tarz bir eser yazması ilgi uyandırıcı. Anlatılanların doğruluğu ve gerçekliğinden ziyade anlatımın ve kurgunun güzelliği ön plana çıkıyor. *
çevirisini beğenmeyenlere gidip slovence'den direkt çevirmelerini salık verdiğim kitap. Bence gayet güzel. Sonuçta slovence'den fransızca'ya fransızca'dan almanca'ya almanca'dan türkçe'ye çevrilmiştir. kitabın içeriği tarihi tasvir sevenlere hitap ediyor. Hasan sabbah'ın asıl amacı kitaba göre türk boyunduruğu altındaki iran'ı özgürleştirmekmiş. nihai amaç selçukluları yıkmak veya melikşah ile nizamülmülk'ü öldürmek değilmiş. elin sloveni bu konuyu on yıl araştırıp öyle yazmış bu kitabı. Vay anasını be, biz kendi tarihimizdeki (bize göre) hainleri sloven bir yazardan öğreniyoruz. Ne kadar acı. meb müfredatında selçuklulara gereken önem verilmiyor maalesef.
wladimir bartol'un 1938 yılında 9 ayda tamamladığı tarihi kurgu romanı. yazarın gözünden, hasan sabbah'ın büyük intikamını kurgulaştırarak; dönemin siyasi ve sosyolojik yapısı etrafında bir avuç suikastçıyı avni ibni tahir karakteri üzerinden anlatır. aynı ibni tahir, gerçekte de nizam-ül mülk'ün suikastçısı olup ubisoft imzalı assasins creed oyun serisindeki altair ibn el ehad'dan başkası değildir.
diğer örnekleri gibi çeviriye pek özenilmediğinden ilk başta sıradan bir kitap gibi algılanıyor. çeviri cümleleri kısa ve sanatsız biçimde sunulmuş. yazılı edebiyatın sihrinin pek az olduğu bu kitapta konu bile başlı başına okuyucuyu sürükleyecek nitelikte.
--spoiler--
kitabın son bölümlerinde hasan sabbah'ın alınmasını işaret ettiği kalelerden biri ve en önemlisi masyaf kalesidir. meraklısı bilir ki bu kale assasins creed oyunu suikastçılarının yurdu olup tapınakçılar ile amansız mücadelenin yaşandığı yerdir. yine masyaf'ın gözdesi altair'in, kitabın sonunda ortadan kaybolan ibni tahir'e bir gönderme olduğu açıkça görülüyor.
oyuna göre masyaf kalesinde yaşanan hileler, güç savaşları, al muallim'in büyük sırrı kitapla birebir örtüşür. assasins'in mottosu olan nothing is true, everything is permitted ise ismaili inancın "hiçbir şey doğru değil, her şey mübah" görüşünden esinlenmiştir. bunlara binaen kitabı okuduktan sonra oyun serisini oynadığınızda hikayeye devam etmiş oluyorsunuz.
--spoiler--
