klişe bir şekilde iron maiden efsanesinin en sevilen şarkısıdır kendimce. özellikle live versiyonundaki o chorus halindeki 'ooooooooho ohoo hoho hoo' tipi serzeniş müziğe daha da bağlanmamı sağlar.
barda, evde, her yerde dinlendiği anda ışıklar kapatılıp dinlenirse etkisini daha da artıran, daha da coşturan şarkıdır.
tam eve gitmek üzere bardan kalkacakken son paramı da biraya verip eve kadar yürümeme sebep olmuştur.
geçenlerde limit adlı yazarımızın ''pentagram fear of the dark çalmış'' -peki olmuş mu dedim, e e dedi*- mesajı üzerine hatırlayıp dinlediğim iron maiden parçası.
ölmeden önce yapmak sitediğim şeylerden biri kesinlikle bir konserde binlerce insan ile bu şarkının introsuna eşlik etmek.
durmalı kalkmalı bir şey bu. Durup durup azan , trafiği olan bir şarkı, ve modern zamanların müziaklitesi yüksek olsa da, ruhu olmayan şarkılarına güzel bir ders niteliğinde.
davul ve zil kullanımının had safhada iyi olduğu bir iron maiden parçası. iron maiden'in genel havasından biraz uzakta bir parçadır ayrıca, maiden'ın gerçek hayranları ayıla bayıla dinlemez bu parçayı...
genelde nothing else matters, i died for you, melancholy gibi şarkılarla beraber metal dinleyen kitlenin açılışı yaptığı şarkılardandır. ne kadar popüler, ve bir sürü insanın bildiği bir şarkı olsa da, bu gerçek kesinlikle harika bir şarkı olduğunu değiştirmez.
