anayasa evet çıktıktan sonra türkiye cumhuriyeti'nin hak etmediği gibi gerilemesinden başka hiçbişe olmyan ve ülkenin %58 gibi bir grubun tek yol faşizm deyip kendilerini köleleştirmek isteyen durumdur.
her sloganın olduğu gibi laf sloganı.. şimdi diyceksin slogan zaten laftır. sanane mına koyin keyfimin kahyası mısın?. faşizme ölüm diyollaa, hani lan ne ölümü olum lan. öldür hadi faşizmi.. yok, öldüremezsin değil mi? e niye ölüm diyon lan o zaman mal?
not: kimse faşist falan sanmasın, anti sloganistim ben.
slogan olarak kulağa hoş gelse de, pratikte, askeri darbeden sonra dev-yolcuların uzun kuyruklar oluşturarak silah teslim etmesiyle bir hüsrana dönüşmüş maceradır. bizzat yaşayanlardan dinlediğime göre, sloganın son hali şudur:
faşizm ölmüyor, tek yol teslim!
açıklama: pasifizm aşılamak istemem; sadece durum tesbiti yapıyorum...
çok şükür ki gerçekleşmeyecek yoldur. kürt faşizmiyle omuz omuza yoldaş halayları çeken devrimciler bir yana, ulusalcı devrimciler ve türk solunun fraksiyonları da kendilerine bir yandan atatürkçü olduklarını söylerken bir yandan da atatürk ün kurduğu cumhuriyet rejimini yıkıp yerine alternatif bir yönetim biçimi koyma çabası gütmektedirler. her iki durum da ironi içermektedir. bir başka deyişle aynı bokun farklı renkte ve kıvamda olanlarıdır.
türkiye devrimcilerinin kürtçülere güç, jargon ve racon dopingi yapmaktan başka bir boka yaramadığının göstergesi olan slogan. 1980 öncesinde de aynı slogan 2010'da da aynı slogan. bu mantık, bu gidiş hiç mi değişmedi?
faşizme karşı devrimcilik oynayıp kürt faşizmine kütür kütür koltuk çıkmak da işin ayrı bir ironisi.
not: ulusalcı devrimcileri, türk solunu ve fraksiyonlarını tenzih ediyorum.
