Fazıl Say'ın 2010'da yaptığı bir beste. Üç bölümden oluşmaktadır.
1. bölüm hızlı (allegro). Ana ezgi bence çok güzel ve trompete yakışıyor. Ana ezgi üzerine kurulan devam ezgileri bence tipik Fazıl Say. Bu bölümde biraz yenilik istiyorum desem evet ukalalık yapmış olurum ama cidden bestecimizin diğer bestelerindeki yaklaşımını anımsatıyor. Bu parçanın orijinalliği olmadığı anlamına gelmiyor. Durum tam aksine. Belki de, her bestede başka bir kişilik yansıtmak gerek. Böyle bir şey mümkün mü? Ünlü besteciler acaba böyle şeyler mi yapmışlar? Rahmaninov'un ilk üç piyano konçertosunu kısaca inceledim şimdi, bence her biri başka bir kişilik. Ya da aynı kişiliğin farklı bölümleri.
2. bölüm yavaş bir bölüm ve bir adı var: 5'e karşı 6. bence güzel bir bölüm. 5'e karşı 6 adından etkilenerek gergin ve üzüntülü seslerin olduğu bir bölüm bu. kaygı, korku, üzüntü var. ölüm dahi var.
3. bölümün ana ezgisi "odam kireçtir benim" türküsünün ezgisi. ortalarda derinden başlayan sonra daha açık seçik duyulabilen bir davul sesi var. bir süre sonra bu davul ses yok oluyor ama gergin, bilinçaltından gelen, davulların desteklediği bence feci korku dolu bir bölüm var. fazıl say diğer bestelerini de düşünürsek vurmalı çalgıları seviyor diyebilirim.
bu bölüm tek trompet sesiyle bitiyor ve ama bir bitmişlik duygusuyla değil.
Bence olmuş. Ben beğendim.
birinci bölümde, davulun kullanımı, ve bu davula eşlik eden ziller mehter marşlarında kullanılan davul ve zillerden esinlenmişe benziyor. ayrıca, 9/8'lik ritim kullanılmış. bazen 4/4'lük kullanım da gözlüyorum. bence çok başarılı bir bölüm.
ikinci bölümde üzüntü dolu bölümler var. hem de epeyce üzüntülü, hüzünlü. besteciler, bestelerini hissederek yapıyorlarsa eğer fazıl say'ın bu duyguları yaşadığını düşünüyorum. bence çok ağır. bu duyguların altında insan ezilir, yani, normal bir ezilme de değil bu, ezim ezim ezilir... beste yapımı entellektüel bir iş ise, ezim ezim ezilmek dinleyicilere düşer. bu durumda, besteciye de teşekkür edilir.
