fazıl say bu bestesinde aşmış, derinlere inmiş diyebiliriz.
1. bölüm hızlı. bir vurmalı enstrümanla başlıyor, acaba timpani mi? sonra ise, eğilip bükülen, tutup çekilen, sündürülen, büzülen bir keman dinliyorsunuz. bazen kemana darbuka eşlik ediyor. Sonra birden hızlanıyor, darbuka eşlikte. bence muhteşem.
2. bölüm anladığım kadarıyla birinci bölümden ikinci bölüme geçiş ara vermeden oluyor.
bol sürprizli bir parça bu, aksak ritimler, hızlanmalar, yavaşlamalar, canlı bir parça olmuş. ben böyle keman duymadım!!! ve "bana seni gerek seni ezgisi." ile bitiyor.
3. bölümde sanki sitar çalınıyor. galiba bu sesler kemandan geliyor. bu arada, bu bölümün adı galiba "katibim." sonra, resmen katibim çalınıyor. süper olmuş. sonra tanımadığınız bir katibim'le karşılaşıyorsunuz. evet, bu katibim ama başka bir biçime bürünmüş. ve tekrar vurmalı enstrüman başlıyor ve bitiş.
