nefret kavramı iyi anlaşıldıktan sonra aranması gereken nedenlerdir.
insan bir sanatçının tarzını beğenmeyebilir. o sanatçının yapıtları, o kişiye hitap etmeyebilir.
insan herhangi bir insanı da sevmeyebilir. o insanın düşünceleri, davranışları kendisine doğru ya da iyi gelmeyebilir.
ama nefret, bunların çok ötesinde bir duygudur. nefret, üzerinde ciddi ciddi düşünülecek olursa, korkunç bir duygudur.
nefret, insanın mantığını kaybetmesine yol açar, nefret edilen şeyi yoketmeye yönelik bir histeri geliştirir.
biri babanızı gözünüzün önünde keser, annenize tecavüz eder, tüm sevdiklerinizi bir şekilde yok eder ya da hasar verir; o kişiden nefret edersiniz işte...
onu öldürmek, parçalamak, yok etmek istersiniz ve bir yolunu bulursanız da bunu yaparsınız.
kavramların içini boşaltıyoruz. bir şeyi sevmiyorsak, hemen adını "nefret" koyuyoruz. bir şeyden hoşlanıyorsak hemen "aşk" deyiveriyoruz buna... bir şey güzelse hemen "mükemmel" diyoruz, çirkinse "iğrenç"...
--alıntı--
9 yaşında bir kız yeğenim var. geçenlerde ona bir pantolon giydiriyordum, bana dedi ki: "onu giymem hala, ben bu pantolondan nefret ediyorum!"
nefret?! ne yaptı o pantolon be kızım sana? babanı mı öldürdü, annene işkence mi yaptı, sana tecavüz mü etti? nefret kelimesi bu kadar kolay mı? düşünmesi bile korkunç ama, birisi yukarıda saydıklarımı yapacak olsa, ona karşı hissedeceğin duyguyu nasıl adlandıracaksın o zaman? nefret odur işte! pantolondan nasıl nefret edilebilir ki?!
--alıntı-- ~(#7058665) nolu entrymden alıntıdır~
iyi piyano çalabilir, iyi müzisyen de olabilir ancak orhan gencebay'ın nice güzel bestesini, ferdi tayfur'un sayısız güzel şarkısını hatta ibrahim tatlıses'in benzersiz yorum gücüyle seslendirdiği eserleri hiçe sayıp(allah bilir dinlememiştir tek bir kez) "arabesk ve yavşaklık" kelimelerini bir araya getirecek kadar dangalaklaşması.
