Daha önceki entrylerde var mıdır bilmiyorum ama rus matematikçi perelman'ın da ilginç bir hayatı var. adam çözülmeyen bir problemi çözüyor ve bir apartman dairesinde yalnız yaşıyor. büyük ödülü geri çevirmiş. evinde bir yatak, masa ve sandalye varmış.
Kendi kendime olduğum zamanlarda daha üretken, yaratıcı ve algılamam daha zirvede oluyor fakat birisi varken dikkatim dağılıyor. Bence zeki insan yalnızlığı seven, yalnızken düşünebilen ve yaratıcı insandır.
sen bütün boş sitelerde akşama kadar vakit öldür, face-uludağ-youtube arası mekik doku, evden dışarı çıkma, sonra ben zeki olduğum için yalnızım abi baksana mutlu insanlara hepsi aptal, hiçbir şey bilmiyorlar.
ulan pezevenk sen ne biliyorsun? aziz sancar'ın halefi misin? ülkeye ne katkın var? madem bu kadar "fazla zekalısın" buralarda ne işin var?
Fringe dizisinde Walter Bishop karakteri gibi bir bilim insanı olunca makul olabilir ama o kadar zeki olmadıkça doğru gelmeyen önerme. Ben ne yalnızım ne de o kadar zekiyim. Ben benden zeki olmayan insanlara tahammül etmek zorunda olduğumu bilecek kadar akıllıyım zira yalnız olmamak büyük oranda insanları kabullenmekle ilgili.
fazla zeka yalnızlık mıdır bilemem fakat ; fazla zeki olduğunu düşünmek , kendisinin potansiyelinin harcandığını düşünmek vs gibi hisler
insanın yalnızlaşmasını sağlar diye düşünüyorum .
olaylara ve insanlara aşırı hassas bir şekilde yaklaşıldığı için doğru olan önerme diyebiliriz. fazla zeka sahibi insanlar, istisnalar olmakla birlikte, genelde yalnız yaşayan kişilerdir. yalnız kalan insanların düşünmeye daha fazla vakitleri olduğunu düşünecek olursak eğer, zeka gelişimine yalnızlığın olumlu bir katkı sağladığını söyleyebiliriz.
