Dünyanın en yaşlı insanının vefat etmeden birkaç yıl önce hayatının anlatıldığı belgeselde söylediği bir söz var, bu görüşü destekler nitelikte; " artık ölmek istiyorum. Eşlerim, çocuklarım, torunlarım öldü..."
Yanlış hatırlamıyorsam Ona bakan, torunlarının çocukları ya da onların çocukları Yani 1.dereceden sevgi bağı bulunmayan yabancı olan nesli.
Insanın en Sevdikleri yanında olmadan yaşamasının anlamı ne? Hem de elden ayaktan düşmüş, bakıma muhtaç bir şekilde. Bir yaştan sonra insan kendini yük olarak görmeye başlıyor. Her ne kadar farketmesek de bu onlar için gurur kırıcı bir durum.
Tabii bu herkes için geçerli değil istisnalar var. Mesela 90 yaşında yaşama sevincini kaybetmemiş evlenen insanlar buna örnek.
Her iki uç noktada olmak ne kadar iyidir/kötüdür tam olarak yaşamadan bilemeyiz.
önemli olan sevdiklerimizle birbirimize hayatı dar etmeden, mutlu,huzurlu bir yaşam sürebilmek. Herkes vakti gelince gidecek zaten.
*Sağlıklı demek isterdim fakat günümüz şartlarında pek mümkün değil, en az hasarla atlatmayı dilemekten başka çare yok.
