Engin Ardıç (AKŞAM): "..Bazı kişiler ne çok seviyorlar, ne çok özlüyorlar yahu Çankayaya çağırılmayı...Bildiğimiz kadarıyla isviçre Konfederasyonu dönem başkanı Bayan Micheline Calmy-Reyin de Bern davetlerine piyanist çağırmak gibi bir alışkanlığı yok, Fazıl üzülecek...Gidip de oralarda Jöntürkçülük oynayacak adam değilim. Burada doğdum, burada öleceğim. Ben buralıyım. Ben Türkiyeli Türküm. Üstelik de fena halde istanbullu. Bir Fransız köyünde doğmadığıma bin pişman olduğumu söyleyenlere saygısızlıklarımla arz ederim..
ya sev, ya terket dediler, ulkenin agzına sıctılar, yabancı diye papazları, gazetecileri ve bircok masum insanı katlettiler, turkiye'ye ilk defa cumhuriyet rejiminden kopma korkusunu saldılar... sanırım o da bu gibi karmasaların yasandıgı, belki sanata baglı olarak tiyatroların yıkıldıgı bir ulkede yasamak istemedi. iyi mi yaptı, hayır... bir yere gitmeyip ulkemizin degerlerinden biri olarak kalmalıydı...
tanım: fazıl say beyefendinin ülkesini hakir görmesinden ötürü, göbeğini kaşıyan ayıların yani bizim duyduğumuz tiksinti.
efendim, biz ne verdik ki fazıldan ne istiyoruz? fazıl bize dünyaları verdi, okul yaptırdı çocukları okuttu, aşevi yaptırdı fakirleri doyurdu, hem de türkiye devletinin zerre lokmasını yemeden değil mi ? burda büyümedi yetişmedi kendileri, o yüzden biz ondan azıcık vatanseverlik bekleyerek yüzsüzlük yapmış oluyoruz. fevkaladenin fevki evet.
sen ne yaptın ey fy? (yazar burda kendisine sesleniyor) sen zavallı memur çocuğu, 15 sene devlet okullarında okuyup 3 kuruş için hırpalanmadın mı? saatlerce karne çıkartmak için emekli sandığı kuyruklarında beklemedin mi? kız başına evde oturup zengin koca bekleyeceğine geberene kadar çalışıp kazanmadın mı o okulları? yoo.. bunların hiçbir anlamı yok bu ülkede tabi ki.
halbuki vatandaşın kıymeti san'attır. bizi dünyalara tanıttı o , bizim anlamadığımız dilde eserleriyle. ama bize tanıtmaya luzüm görmedi kendisini.
sen ne anlarsın ki sanattan he yazar.. hayatında yakından gördüğün tek müzik aleti gitar senin !! zavallısın sen !! fırsatını bulduğun halde amerikaya gitmediğin için, burda yaşamını sürdürdüğün için zavallısın!! ekmeğini yediğin yere kendini borçlu hissettiğin için zavallısın !! fazıl sayın serçe parmağı olup bir piyano tuşuna değemediğin için zavallısın !!
yerli olandan, rahatsızlık duyan zihniyetten, utanma, eski tabirle hicab duymak. yerli olamayan bir kişinin, uluslar arası olmasının mümkün olmaması, en iyi taklitci olması halinin, sanat diye nitelenmesinden utanmak. yerli olan hiç bir ögeyi, kendi yaptıgı iş çerçevesinde hiç degerlendirmemiş kişiye duyulan baglılıktan utanmak, kompleksli zihniyetten utanmak. onlar gibi yasayıp, onlar gibi inanan bir kişinin adının fazıl olması, yada michael olmasının fark etmemesini anlayamayacak kişinin, anadoluluma mahlukat diyebilecek kadar aşşagılık zihniyetinden utanmak.
bi not: gitmeyi, ülkesinden utandıgını söyleyen o, kal diye altına yatmak isteyenler bu konuda serbest.
bi not daha: ülkesinde yapılan insan hakları ihlalinin karşısında olması beklşenen, bir aydın görünümlü, çenginin, magdurun, yönetimne gelmesini, alman gazetesine, ülkesi ab ile müzakere yapoarken gammazcılıkla aynı bir dil kullanarak şikayetlenen o.
hadi bi not daha: bu satırları yazan yazar kişi, ittihatcıların, degişimle, yunanistana gönderdigi rumlara, hala üzülen bir kişidir, o kişileri vatanlarına hasret ölmelerine sebeb olmus bir zihniyete karşıdır ve onlardan da utanmaktadır. onlar osmanlı vatandası idiler. uzun yıllar yunanlılarla, aynı kökenden, aynı dinden olmalarına ragmen uyum saglayamadılar, kız alıp vermediler, komşuluk yapamadılar, (bkz: ilber ortaylı)
benim dedigim, halkından utanan aydına aydın denmez, ancak çengi denir, bir takım sosyal duyarlılıgın varsa sanatcısın, sadece piyano çalıyorsan, sadece eglendiricisin.
fazıl say'dan değil başınızdaki şeyhlerden, örümcek kafalı insanlardan utanın ey o adamdan utanan yurdum insanı, ulan hükümet dağdaki g.tlere sahip çıkar, bunun için anayasanın 221. maddesini düzenlemeye koyar bile, siz gerçekleri gören, hayatıyla ilgili karar veren adama kızarsınız, o i.nelere değil böyle adamlara sahip çıkılacak ki adam terketmeyecek!" denilesidir.
sanatıyla sınırlar ötesine çoktan geçmiş büyük bir sanatçının sınırları artık bünyesiyle bile olsa tamamen geçmesini kimin nefreti yargılayabilir ey yaşam özürlü bünye? diyerek tamamen tarafsız olarak karşılık verebileceğim mahlukat-ı anadolu'nun kafasında ihanetin öfkesini sembolize eden infaz cümlesi. güneşi notalara dökebilen bu insanı vurun en insanca belki de en bizden yerinden de rahat edin. daracık beyinlerinize sığmayan bu insanı yaşadığınız bu mükemmel coğrafyaya nasıl sığdırabilecektiniz ki.
fazıl say'ın utancını dikkate almadan sarf edilen söz öbeği.
Hadi orhan pamuk'u sevmiyorsunuz anladık. Fazıl say yılda 100 konser, yazı ile yüz konser veren; Mozart'ın türk marşı'nı hemen her fırsatta çalan; yeni tür caz senfonileri üretebilen; istiklal marşı'nı bir çok konserde doğaçlama yeniden çalan ender bir türk. Neymiş azınlıkta kaldık gidiyoruz diye utanıyorlarmış.
O insanın 100'de biri kadar üretemedim diye utansanıza. Sadece bayrak, cami, ezan, türk içeren cümle kurmayı beceremedim diye utansanıza; istiklal marş'ını sürekli yanlış okuyorum diye utansanıza.
biz % 30 uz, diyerek statükonun, tarafı oldugunu göstermesi, bendeki, fazıl say görüşünün olumlu tüm yönlerini silmiştir. sanatcı olmak demek, hande ataizi ni rahat götürmek demek degildir.
isminde gecen, türk sanatcısı kelamından utanıyorum. sanatcı demek sadece, çengilik yapmak demek degildir. sosyal sorumluluklar üstleniyorsan, sanatcısın. yoksa, yaptıgın işin adı, çengilik.
