genellikle bol bağırmalı, hafif balgamlı konuşurlar. Yüzlerinde bir ben ve hiçbir zaman kaybolmayacakmış hissi veren lekeler vardır. iskarpin ayakkabı giyer, susmak bilmez.
tamamına yakını gizli bir örgüte üyedirler. üye olamayanları örgüt gizli olduğu için yolu bulamamışlardır.
ortak bir özellikleri'de; iskender'e isko, ismail'e iso, ukrayna'ya ukranya, çarşambaya çarşanba, gibi telaffuz etmeleridir.
Hasibe'ye asibe, hastayım yerine astayım, hangi yerine, angi diyenleri de mevcuttur.
erkek olabilirler.* ben daha küçücüktüm. bu sebeple kuzenimin ve sınıf arkadaşımın adını "fâti" olarak telaffuz ederdim. 13 yaşımda hala "fâti" diyordum onlara. sonra 15'imde bıraktım bunu. ismin yanlış söylenmesinin sinir bozuculuğunu ilkokulda arkadaşlarım adımı yazarken öğrendim. benim de ismimin sonundaki harf "h" idi- elbette fatih değil. arkadaşlarım adımı yazarken "....h" şeklinde değil de "....k" olarak yazarlardı. allah'ım ...
ilkokulda parmak kaldırırken örtmenim, örtmenim... diyen kişiyle aynıdır. 'h' harfi ile bir problemi olduğunu düşünmüyorum mesele o kelimeyi bir an önce bitirp diğer kelimeye geçmek için sabırsızlanmasından kaynaklanıyor.
