1. Güçlü ve sürekli milliyetçilik:
Faşist rejimler sürekli olarak vatansever vecizeler, sloganlar, semboller, şarkılar ve bunun gibi şeyler kullamaya yönelir. Bayraklar her yerde gözükür, bayrak sembolleri kıyafetlerin üzerinde kamu alanlarında çokça kullanılır.
2. insan Haklarını Tanımamak/Küçümsemek:
Düşmanlar ve güvenliğe duyulan ihtiyaç yüzünden faşist rejimlerdeki insanlar insan haklarının bazı durumlarda "ihtiyacı" karşılamak için görmezden gelinilebileceğine inandırılmıştır. Bu rejimlerdeki insanlar bazen işkenceyi, yargısız infazı, suikastı, mahkumların uzun süre hapishanede tutulmasını ve benzeri durumları bile kabullenirler.
3. Birleştiricilik adına düşmanların/günah keçilerinin tanımlanması:
insanlar çılgınlık boyutunda birleştirici bir vatanseverlik ile düşmana ve tehlikeye karşı toplanmaktadır. Bu düşmanlar: etnik ve dini azınlıklar, liberaller, komünistler, sosyalistler, teröristler vb.
4. Ordunun ululuğu:
Yaygın milli sorunlar olduğunda bile orduya hükümet bütçesinden gereğinden fazla para ayrılır, yerel sorunlar ihmal edilir. Ordu ve askerler çekici bir şekilde yansıtılır.
5. yaygın cinsiyet ayırımı:
Faşist hükümetler neredeyse tamamen erkek egemenliği altındadır. Faşist rejimler altında cinsiyetlerin geleneksel rolleri daha katıdır. Boşanma, kürtaj, homoseksüellik bastırılmıştır. devlet çözülemez aile birliğinin gardiyanı gibidir.
6. Medyanın kontrol altına alınması:
Bazen medya hükümet tarafından direkt olarak kontrol altındadır. Ama diğer durumlarda indirekt olarak ya da sempatizan spikerler ve yöneticelerle baskı altına alınır. Sansür yaygın bir şeydir, özellikle de savaş zamanında.
7. Ulusal güvenlik takıntısı:
Grupların üzerinde korku-motivasyon aracı olarak hükümet tarafından kullanılmaktadır.
8.Din ve hükümet iç içe geçmiştir:
Faşist uluslarda hükümet en yaygın dini, kamuoyunun fikirlerini manipüle etme aracı olarak kullanır. Dini konuşma tarzı ve terminolojisi hükümet liderlerinin çokça başvurduğu araçlardır. Hatta dinin temel prensipler hükümetlerin politikasına ve hareketlerine tamamen aykırı olsa bile.
9. Kolektif güç korunur:
Faşist ulusun, endüstri ve iş aristokrasisi genelde hükümet liderlerine gücü veren kişileridir. iş dünyası ve hükümet liderleri arasında karşılıklı çıkar ilişkileri ve gücü elinde tutan elit bir tabaka yaratılmıştır.
10. Emeğin gücü bastırılır:
Organize olmuş emeğin gücü faşist hükümetin tek gerçek tehdidi olduğu için ya tamamen elimine edilir ya da şiddetle bastırılır.
11. Sanatın ve entelektüellerin küçümsenmesi:
Faşist uluslar yüksek öğrenime ve akademilere karşı açık bir düşmanlığın gelişmesinine destek olurlar. Akademisyenlerin ve profesörlerin sansürlenmesi hatta tutuklanması az rastlanılan bir şey değildir. Sanatta özgür ifade tarzlarına açıkça saldırılır.
12. Suç ve ceza takıntısı:
Faşist rejimlerde polislere hukuku uygulamak için neredeyse limitsiz bir güç verilir. yutseverlik adı altında polisin kötü muamelesini hatta sivil özgürlüğünün alınmasını bile görmezden gelirler. Faşist uluslarda genellikle polis gücü virtüel olarak limitsiz güce sahiptir.
13. Yaygınlaşmış arkadaş kayırma ve yozlaşma:
Faşist rejimler neredeyse her zaman birbirini atayan arkadaşlar ve müttefikler tarafından yönetilir ve bu kişiler yönetim güçlerini ve otoritelerini arkadaşlarını mali sorumluluklardan korumak için kullanırlar. Faşist rejimlerde ulusal kaynakların ve hazinenin hükümet tarafından tahsis edilmesi hatta tamamen satılması nadir rastlanılan bir şey değildir.
14. Hileli sahte seçimler:
Bazen faşist rejimlerdeki seçimler tümüyle sahtedir. Diğer zamanlarda ise karalama kampanyaları ile seçimler manipüle edilir hatta rakip adaylar suikasta kurban gider, yasama organları oy verme oranlarını, politik sınırları kontrol etmek ve medyayı manipüle etmek için kullanılır. Faşist uluslar mahkemelerini bile seçimleri kontrol ve manipüle etmek için kullanır.
not: makale, amerikalıların otu boku basitleştirme, hap yapma hevesinin bir örnegidir. (gerçi herkesin anlaması açısından faydalı ancak aşırı yüzeyseldir.)
ayrıca faşizme klasik marksist bakıştan baktığı için "fakirler eziliyor, zenginler malı götürüyor" geyiğinden başka birşey söylememiş.
oysa ki faşist rejimlerin sahip olduğu halk destegi, iktidardaki halkçı davranışları çoktan kabul edilmiştir. bütün ulusun destegini sadece propaganda ile kazandıklarını veyahut tümden halkı zapturapt altına aldıklarını söylemek abukluk olur.
zaten yazarın amacı da derinlikli bir analiz yapmak değil bush'a giydirmekdir.
