Gezi direnişine kadar politikanın çirkinliğinden ve sıkıcılığından her zaman uzak durmuş biriydi. Dışardan bakanlar onun apolitik olduğunu düşünebilirlerdi. Ancak son yaşanılan olaylarda apolitik olmanın tam tersi politik olacağını hepimiz gördük.
Faruk da direnişe belki katıldı ama anladı ki en iyi yaptığı şeyi yapmalı ve kaybettiğimiz bu insanların resmini çizerek ölümsüzleştirmeliydi.
Ve yaptı da....
işte resimin ve sanatın gücünü burada görüyoruz. Tarihimizi pek bilmeyen bir kültürüz. Tarihimizdeki olayları ve kahramanları değil resminin yapılmasını ismini bile yazmıyor unutup gidiyoruz.
Tam bu noktada sanatçı devreye giriyor. Artık gerçekten de bu kaybettiğimiz isnanların ölümsüzleştiğini biliyoruz.
Faruk bu insanları son derece hümanistçe resmetti. O ölen kahramanların hangi siyasi görüşünden olduğundan ziyade insan olmaları ve en büyük hakları olan özgürlüklerini aramaları yeter de artar bile.
işte ressamlarımızın bu gibi sorumlulukları yerine getirmesi gerekir. Zaten sanat da böyle zor ortamlarda küllerinden yeniden doğar...
