farmville oynayan kimseye yetişkin gözüyle bakılmaz. kimse bakmamalı. çocuktan farkları yoktur çünkü. bu tür oyunları oynarken ve bıraktıktan sonra arasında büyük farklar oluşur bireylerde. hayata bakışından konuşmasına kadar her şeyde olgunluğun, yaşanmışlığın, görmüş geçirmişliğin izi vardır... uzatmaya lüzum yok. tartışılacak bir tarafı yok bunun.
farmville oynayan bebelerle aynı sözlükte yazmak, olgun insanları hüzünlendirir. "ulan kimlerle muhatap oluyorum yaa" şeklinde düşünmesine yol açar. hem yetişkin yazarlara ne verebilir ki bu bebeler. kimsiniz siz? ne gibi bir düşünceniz, hayata bakışınız, duruşunuz olabilir ki? hala çocuksunuz işte ço-cuk.
bir yandan da didaktik taraflarını tahrik eder insanın. ben bu sabilere ne verebilirim. geleceğe onları nasıl hazırlayabilirim diye düşünürsünüz. tüm bu iyi niyetinize rağmen sorunlu ergen psikolojisine dayanabilmenin bir sınırı vardır. orada durmak ve; "ne haliniz varsa görün lan ibişler" demek gelir elden.
