Aslında kimin ne dümenler çevirdiğini yapmacık hareketleri süzen ama bi raddeden sonra bunları konuşmaya hevesi bile kalmayan farkında insan serzenişidir.
karamsarlığı hat safhadadır. insanın özünü tanımıştır. herkes fıtratını yaşar, düzeltemezsin, bunu kavramıştır. ama farkındalık meselesinde placebo etkisi meselesi var, yani kendini kandırma. görüyorum sanmak. görmüyorsunuzdur da sadece gördüğünüzü sanıyorsunuzdur, çok uzak görmeyin bunu kendinize. kekoların çoğu buna düşmüştür aslında. orda da ayırıcı faktör, yabancılaşabilme. kendine yabancılaşıp bakabilmektir. kekoları farkındalığı yüksek insanlardan ayıran yegane faktör budur.
bazen, bazı durumlar karşısında fazlasıyla çaba gösterir, elinden gelenin bile fazlasını yaparsın ya hani, ama sonra bir bakarsın ve bir arpa boyu bile yol alamamışsındır ve beklentilerin asla karşılanmamıştır. işte tam da bu noktadan sonra 'boşa kürek çekmek' gibi bir durum oluşmuş oluyor ve insanın hevesi kalmıyor, hissizleşiyor.
evet, bir şeylerin bilincindesin ama o kadar hevesin kalmamış ki, hissizleşiyorsun, tepki vermeye bile gücün yok.
