martin heidegger'in varoluş felsefesinde varlık ikiye ayrılmıştır. farkındalık ve dalgınlık durumu. bunu reddedemeyiz de, bu iki halin avantajları ve dezavantajları nelerdir diye sorsak, sayfalarca yazı dökülür. dökülmeli de. şu an bu yazıyı varlığımın dalgınlık halinde yazıyorum. çünkü farkındalık halimi koruyamayacak kadar başım ağrıyor.
neyse,
-farkındalık halindeyken parayı nasıl kazanacağını hesaplarsın, dalgınlık halinde bir sikim yapmazsın, üstüne üstlük "nereye gitti lan bu kadar para" diye sonradan uyandıktan sonra dalgınlık halindeki harcamalarını hesaplarsın.
-dalgınlık halindeyken hata yaparsın, farkındalık halindeyken telafi etme yollarını ararsın.
vesaire vesaire.
murphy kanunları gibi uzar bu. bunu varlığımın farkındalık halindeyken uzun uzun yazarım. şimdi kafamı çalıştırasım yok. çalışası da yok zaten.
farkındalık hali, zamanın geç akmasına neden olur. genelde kötü olaylarda geç akar zaman, ya da kötü hissedilen anlarda, çünkü beden der ki, önce düzelt şunu sonra yaşamaya devam et.
dalgınlık hali, "ohoo saat ne zaman bilmem kaç oldu yahu?" sorusunu sormanıza tekabül eder. fazla önemli olayların yaşanmadığı ya da aşırı mutluluktan endorfin ve seratoninle insanın beyninin buharlaştığı cinsel münasebetlerı içeren günlerde meydana gelir. önemli birçok ayrıntıyı unutturabilir, günü kısa bellekli hafızaya atıp daha sonra yaşamaya devam etmek için beyninizden silersiniz. bunları da farkında olmadan yaparsınız tabi.
