Kendimizin, hayatın, olayların, gidişatın farkında olmak...
Farkı farketmek, Fark ettiğini De Fark Ettirmemek Bazen. Anne Karnına sığarken Dünyaya Neden Sığmadığımızı... ve en sonunda karanlık bir yere sığmak zorunda kalacağımızı... bir bebekken, dünya benim dercesine avuçlarımızı sıkarak geldiğimiz dünyadan giderken aynı avuçları herşeyi bırakıp gidiyorum işte dercesine apaçık kaldığının farkında olmak.... kefenin cebinin olmadığının farkında olmak... afrika' daki insanların kuru ekmeğe özlem duyduğu bir dünyada, nelere sahip olduğumuzun farkına varmak...
ömür denilen şeyin bir gün, o da bugün olduğunun farkına varmak....
“Hani vardır ya kimseyle sorunu olmayan herkesle anlaşabilen sessiz sedasız tipler tam da onlardandım her zaman alttan alan belki ailesinden birileri yapsa olay çıkaracak ama arkadaşı yaptı diye görmezden gelen tipler… bu görmezden gelmeleri alttan almaları zorunda olduğu için değil karşılıkla değil arkadaşlarına verdiği değerden yapan tipler. Arkadaşlarına kendi zararına olsa bile hiç bir zaman ‘Hayır!’ demeyen… işte tam da onlardandım ama sonra tüm bu değer vermelerimin karşılığı olarak “sen kırılmazsın ki” sözünü duydum. Bu söz ile tüm fedakarlığımı özetlediler. Peki sonra ne mi oldu bir daha alttan almadım yapmak istediğim şeylere bile hayır dedim nasılsa ben kırılmazdım onlar da kırılmasın o zaman. Şimdi ise en çok duyduğum söz “sen değiştin” evet değiştim sizin yüzünüzden sizin vefasızlığınız, anlayışsızlığınız, egolarınız yüzünden değiştim. Şimdi neden mi bunu yazıyorum aptal olmayın eğer gerçekten değecek dostunuz varsa sadece onu hoşgörün . Olur olmaz herkesin egosunu tatmin edip kendini üstün görmesine asla fırsat vermeyin. Çünkü asla yaranamayacaksınız!”
