kesinlikle var olan bir durumdur. bunun iki yüzlü olmakla hiç ama hiç alakası yok. tamamen ortamın insanın üzerindeki etkisinden kaynaklanmakta ki olması gereken de budur. farkında olmadan hepimiz yapıyoruz zaten.
Esasında bunu becerebilmek, tam tersini de işaret edebilir: artık kendisi olmaktan daha fazlasını yapabilen insanlar, zekalarıyla bütünleşerek yalnızlıklarını yenebilirler. Ne de olsa zeka, özellikle erkekler için, kulağa birçok güzel şey fısıldayan kadın gibidir, ancak çoğu erkek bunu duymaz ve diplerde gezinir.
çok güzel bir durumdur, farklı karakterlere gerektiği ortamlarda geçiş yapmak. getirisi boldur. ama aşka gelince, "hangisi en doğrusu olur lan" derken sıçar.
