babam aylarca yurtdısına giderdi. her seyimle annem ilgilenirdi aylarca ben kucukken.
sonra eve donerdi. bir operdi beni, kahramanım olurdu.
babam hayırsız bir adamdı. annemi bosarken beni de bosadı. 17 yasından 30 yasına kadar maddi manevi hicbir hukukum olmadı babamla. bir genc kızın babaya en ihtiyac duydugu yaslar. ama sonra kalp krizi gecirince barıstık, babam da babam demeye basladım.
annem hala iflit oluyor, "ben sana hayatımı adadım, senle ilgilenmeyen babana toz kondurmuyorsun"
o kadar haklı ki.. ben de farkındayım haklı oldugunun.
ama insaoglu tuhaf bir sekilde boyle. biri senle her gun ilgilenir. bunu kanıtsayip normal kabule edersin. biri aydır bir selam cakar, kahramanın olur.
nereden baksan sacma sapan durumlar:)
nereye baglayacagım. biriyle her dusuncen aynıdır, biriyle farklı dusuncelerin vardır. ama beraber ne paylastınız, ne kadar paylastınız, iyi gununde kotu gununde kim vardı? bu onemli bence.
ve tabi ki siz ayda bir cakılan merhabaya fit olacaksınız. kendimden biliyorum:)
Demokrasisi gelişmiş, sorunlarını çözebilen, siyasetin günlük konuşmaların temel konuları içinde yer almadığı, iktidarın söylem ve eylemleriyle toplumu kutuplaşırmadığı, yaşam tarzı ile etnik ve mezhepsel farklılıkların siyasetin özne konuları arasında yer almadığı gelişmiş medeni devletlerde hiç bir sıkıntı olmaz. Bunun zıttı devletlerde ise orta veya uzun vadede sıkıntı olabilir.
siyasi görüş dedikleri birileri rahatça soysun talan etsin kimse ses çıkarmasın. türkiyede bu zihniyet kıçına tekmeyi yiyip hiç bir yerde kapıcı bile olabilecek yer bulamadıkça akıllı düzgün yetişmiş liyakatlı insanları iş yapma olanağı bulamadıkça bu ülke düzelemez çapulcular itler onun bunun çocukları bizi adamdan sayın diyor. lan kim seni niye adamdan saysın.
Ben iflah olmaz bir ülkücüyken tüm arkadaşlarım komünist derecesinde solcuydu. Şu anda kendimi ulusalcı derecesinde bir solcu olarak tanımlarsam tüm arkadaşlarım muhafazakar.
