günümüz hastalıklarının en popülerlerinden biri. ama unutulan bir şey var ki bu devirde farklı olmaya çalışmak herkes gibi olmanın en kolay yolu. yani farklı olmaya çalışmayan farklı oluyor sanki.
bir ergenlik dönemi problemidir. kendini ispatlamaya çalışmak isteyen ergen, farklı görünmeye çalışarak dikkat çekmek ister. farklı olmak çaba harcayarak değil insanın kişiliği, kapasitesi ve birikimleriyle gerçekleşebilecek bir durumdur.
insanı maymuna çeviren bi çaba.hayır yani zaten herkes birbirinden farklıdır,illa tarz yapcam ya nil'e benzicem ya avril'e benzicem saplantısı neden?bide bunlar okadar çoklarki artık gruplandırlabilirler..mor sevenler,siyah giyenler,duman dinlienler,taksim pasaj modacıları,türkçe rap manyak dienler,kedi kesenler..başımıza taş yağacak.
gruplaşmaya duyulan isyanı farklılığını ilan ederek dile getirme şekli. insanların parmak izleri gibi, kendileri de birbirlerinden zaten farklıdır. Farklılıkları dışa vurmaktır güç olan. Çünkü insanlar aynılaşmayınca kendilerini anlaşılmamış ve yalnız hissederler. Bu yüzden gruplaşmaya da bayılırlar. Grubun dışında kalanları da ezerler ki hazır adam toplamış ve kimin eli kimin cebinde belli olmadan yaşarken, mutluluklarına nazar değmesin diye. Mutluluklarının ve huzurlarının "aynılıklarına" daha doğrusu "aynıymış gibi davranmaya itecek davranış kalıpları ve inançlar edinmelerine" bağlı olan insanlara tepki duyan bir diğer insan da "farklıyım ulannnn var mı bana yan bakan" diyerek ortalığa atılır. Tüm bu isteri krizlerinin sonucunda da yine normal, anormal, sapık, orjinal, marjinal, farklı olmaya çalışan insan türleri gibi bir yığın isim çıkar ortaya. halbuki korkmayan insan zaten elinde olmadan farklıdır. Kendi olmak farklı olmayı getirir. Bir de istisna insan vardır, o da genelden farklı olandır. Bazı özellikleri göze çarpabilir. Onların işi de zordur. Hayatları boyunca diğer "genel"in içinde olan insanlara hesap vermek durumundadırlar. Niye mi? E öyle işte..
